Na de meidagen van 1940 konden reserve en dienstplichtig personeel groot verlof krijgen. Dat verlof werd echter slechts verleend als de betrokkenen een verklaring van hun werkgever of van hun familie konden overleggen waaruit bleek dat zij door eigen arbeid of anderszins in hun onderhoud konden voorzien.
In juni 1940 geeft P.J. Meertens aan dat Bernard Libourkin, die dan nog in militaire dienst is en deze wil verlaten, op zijn bureau kan worden geplaatst als volontair. Bernard Libourkin geeft dan aan dat een volontairsplaats geen reden kan zijn voor demobilisatie en ziet er daarom op dat moment vanaf. In februari 1942 schrijft Bernard Libourkin aan Meertens dat hij een betrekking heeft gevonden en geeft aan geen tijd meer te hebben om artikelen uit kranten te knippen voor de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.
P.J. Meertens-Instituut, archiefstuk 32.91 correspondenten Li (1940-1965)