.......Toen Engelhard na afloop van zijn bezoek aan de Beauftragte nog even het Willem Arntz Huis in de Agnietenstraat in Utrecht bezocht, werd hij daar opgeschrikt door een telefoontje van de portier van de Willem Arntz Hoeve. Rond een uur of twee hadden zich bij het directiegebouw twee mannen gemeld die de geneesheer van de geëvacueerde afdeling van Santpoort wilden spreken. Toen zij bij deze dokter P. van der Esch waren gebracht, identificeerden zij zich als “Spaans”, (Maarten) en “Dusschoten” (Marinus) van de recherche te Den Haag. Zij vertelden te zijn gekomen in opdracht van de Duitse Sicherheitspolizei. De twee mannen wilden graag weten “of er wellicht kortgeleden een patiënt was weggelopen”?
Van der Esch antwoordde dat zoiets wel vaker gebeurde maar dat hij geen namen kon noemen in verband met zijn ambtsgeheim. De twee rechercheurs vertelden Van der Esch dat hij evengoed als zij wist dat een zekere “patiënt Van Noord” was weggelopen. Deze Maurits van Noord was op zijn schuiladres gearresteerd en had op het politiebureau van Amsterdam verklaard dat hij helemaal niet ziek was geweest en zijn krankzinnigheid gesimuleerd had. Op deze manier zou het hem gelukt zijn zich in de inrichting in Santpoort verborgen te houden. Ook de vader van deze ontvluchtte patiënt zou onderdak in de inrichting hebben gevonden.
Van der Esch antwoordde de rechercheurs dat Van Noord geen goed inzicht had in zijn ziekte en dat hij hem niet zou hebben ontslagen wanneer hij niet op de open afdeling zat, vanwaar een patiënt mocht vertrekken wanneer hij of zij dat zelf wilde. Spaans en Dusschoten geloofden hem niet; zij waren er stellig van overtuigd dat Van der Esch, maar ook diens assistent dr.A. Haxe, onderdak boden aan mensen in het ziekenhuis terwijl deze daar niet thuishoorden.
Daarop wilden beide rechercheurs de administratie van de dokter inkijken om de ziektegeschiedenis van Van Noord op te zoeken. Toen Van der Esch hen dit weigerde omdat die inhoud onder zijn ambtsgeheim viel, negeerden zij dit. De heren vertelden Van der Esch dat hij gearresteerd zou worden op basis van zijn weigering om mee te werken aan een politieonderzoek en vervolgend doorzochten zij zelf de patiëntenadministratie. Een kaart op naam van Van Noord troffen zij niet aan……...
Bron: het boek van Marco Gietema, Cecile aan de Stegge, “Vergeten slachtoffers, Psychiatrische inrichting de Willem Arntz Hoeve in de Tweede Wereldoorlog, Amsterdam, Boom, 2017.