Het gezin van Hessen was een liberaal maar vooral kunstzinnig joods gezin. Het was een hecht gezin, waar veel aandacht was voor literatuur en muziek. David van Hessen was beeldhouwer, fotograaf en schilder, maar omdat hij liever een eersterangs amateur was dan een tweederangs kunstenaar, werkte hij voor een Amerikaans houthandel bedrijf. Zo, zei hij, kon hij een goede kostwinner zijn. Desalniettemin hadden de schone kunsten een belangrijke plaats binnen het gezin. Met haar mooie stem en pianospel brachten (Adelheid) Hilde Weil samen met haar echtgenoot David op gitaar of viool de meest sentimentele liefdesliederen voort. Verjaardagen en feestdagen werden altijd uitbundig gevierd met muziek, gedichten en toespraken van en voor het hele gezin. Het huis was altijd vol met familie, vrienden en buren.
Toen de situatie voor joden in Duitsland verslechterde, trok de moeder van Hilde, Nannette Weil-Wertheimer, in 1938 bij het gezin in. Twee maanden voor het binnenvallen van de nazi's in Nederland, vertrok het oudste kind naar de Verenigde Staten om daar te werken bij het bedrijf van zijn vader. Dit kind heeft de oorlog overleefd. Ook het jongste kind heeft, in onderduik, de oorlog overleefd.
Meer informatie over dit gezin is te lezen in Edith Velmans-van Hessen Het verhaal van Edith: de oorlogsjaren van een Haags meisje (Podium 1997).
Van dit gezin is ook een JOKOS-dossier (nummer 13916) aanwezig op het Gemeentearchief van Amsterdam. Voor inzage is toestemming nodig van de stichting Joods Maatschappelijk Werk. Uit het JOKOS-dossier is bekend dat er een claim is ingediend voor vergoeding van waardevolle voorwerpen ingeleverd bij de roofbank Lippmann-Rosenthal (L-claim, nummer 5163/13155).