Lekstraat 67 toen en nu

In haar boek "Ik was een tijdje een ander" (1998) beschrijft Pauline Wesselink het leven van de joodse Rie Gerritse. In hoofdstuk 5 gaat zij in op de verzetsactiviteiten vanuit Lekstraat 178 en de zes mensen die er woonden: Henk Ladiges, Bertje Kwetser, hun vriendin Rosa (Ro) Kwieser, haar man Lou Hoepelman en het echtpaar Marianne en Max Lopes Cardozo. "De familie van Bertje was reeds lang betrokken bij opvang van vluchtelingen uit Duitsland, Henk met zijn werk voor de CPN werd als vanzelfsprekend door de partij ingeschakeld in de illegaliteit, waar hij deel uitmaakte van een verzetscel die uit vijf mensen bestond. Henk en Bertje hielden zich bezig met de opvang van joodse onderduikers, wat door de Duitsers als ‘misdrijf’ werd beschouwd en waar de strengste straffen op stonden: deportatie naar een concentratiekamp, wat meestal de dood betekende. Ook zamelden ze geld in, ze verspreidden stamkaarten onder de onderduikers, deelden pamfletten uit en schilderden leuzen op straat. (...) Hun huis in de Lekstraat 178 in Amsterdam werd een belangrijke schakel in het verzetswerk. (...) De zes mensen in dat pand waren nog jong en vol vuur om de wereld te verbeteren. Eeuwig discussieerden ze over politiek en over de maatschappij, in een kamer die blauw van de rook stond. Henk was een kettingroker, die ik eigenlijk nooit zonder sigaret zag. Zelfs als hij zich schoor, bungelde er een peuk uit zijn mond. Hij verdiende toen nauwelijks geld, omdat hij zo intens betrokken was bij het partijwerk.
De foto is gemaakt vanuit Lekstraat 178.
In de oorlog werd Henk verbindingsman tussen de redactie van De Waarheid en de CPN-bestuurder Jan Postma. Alle bewoners van Lekstraat 178 werkten mee aan de productie van de illegale communistische krant."