Het afscheid
’t Was emotioneel, van m’n tante en m’n nichtjes was natuurlijk emotioneel. En je wist niks.
Zij ging dus naar Westerbork, eerst.
Auschwitz
En ik weet ook hoe ze overleden is. Toen wij in juni in Auschwitz kwamen toen bleek dat derde nichtje die in Amsterdam nu woont, die was ondergedoken, was verraden en die was in Auschwitz, maar dat wisten wij natuurlijk niet. En een schoonzusje van haar was ook bij ons transport. En zij was in een ander gedeelte van het kamp. Zij is toen via hekwerk en weet ik veel bij ons transport gekomen, we waren stomverbaasd want we dachten dat ze ondergedoken was. Ik heb pas na de oorlog geweten dat ze veilig in het andere kamp teruggekomen is, want ze zei ik weet niet of ik dat haal.
Het einde
En zij vertelde dus dat transport van waar mijn zusje en m’n tante en m’n nichtjes bij waren, die waren ergens in een barak gedumpt. Daar was tyfus uitgebroken, ze hadden ze laten liggen, gewoon laten liggen. En toen hadden ze ze degenen die nog leefden en niet leefden in januari weggehaald daar en naar de gaskamers gebracht. En dat, daar hoorde zij dus dat haar moeder en haar twee zusjes op die manier ook mijn zusje omgekomen was. En daardoor wist ik van haar toen al hoe het einde van mijn zusje was.
Kitty Andriesse-Wurms werd voor Joodse kinderen in kamp Vught geïnterviewd. Het volledige interview te vinden via Getuigenverhalen.nl
