Hélène Levy was ondergedoken in Heerhugowaard

Hoe lang ik hier ondergebracht ben, weet ik niet. Ik kan me er zo weinig van herinneren. Ik was nog heel jong. Ik weet alleen nog dat ik van de mensen waar ik bij woonde een klein kruiwagentje met kolen moest stelen van een boot. Dat was natuurlijk levensgevaarlijk, maar daar had ik toen geen flauw benul van.

Mijn vader, moeder en zusje zijn eerst samen ergens ondergedoken. Mijn zusje was jonger dan ik, ze was nog een baby. Mijn ouders bleven tijdens de oorlog gewoon werken, alleen onder een andere naam. Mijn vader werd op een gegeven moment verraden door een ex-patiënt en is toen naar Polen gedeporteerd. Hij is met één van de laatste transporten naar Polen gegaan en heeft het overleefd! Hij kon werken als arts, want ze hadden veel artsen nodig. Hij werd wel gemarteld door de Duitsers, ze wilden de adressen van onze familieleden hebben. Maar die heeft hij nooit gegeven.

Mijn moeder heeft de hele oorlog door gewerkt, ze heeft allerlei baantjes gehad. Toen mijn zusje eenmaal twee was, is ze alleen naar het volgende onderduikadres gebracht, naar het huis van een bakker in Erp in Noord-Brabant.