Leo kwam in het vroege voorjaar van 1940 als volontair op de boerderij bij mijn ouders. Helaas kan ik u niet exact vertellen, hoelang hij opgenomen is geweest in het gezin Jansen.
(vader, moeder en drie kinderen) ondergetekende was toen 8 jaar oud. Wel weet ik, dat Leo een zachtaardige- en sympathieke man was, die serieus bezig was met het boerenvak en met de studie Hebreeuws om zich voor te bereiden ter gelegener tijd naar Israël te emigreren. In die periode is Martha een week op de boerderij op bezoek geweest, zoals de bijgevoegde foto laat zien, want deze foto is genomen op het erf. De beukenboom waarvoor ze staan, staat heden ten dage nog op die plek achter de boerderij.
Nog duidelijk weet ik mij te herinneren, dat Leo behoorlijk van streek was, toen op 10 mei 1940 de Duitsers ons land binnen vielen. Hij heeft die morgen de nodige spulletjes gepakt en is op de fiets vertrokken, met de bedoeling naar het westen van Nederland te gaan, maar is toen niet verder gekomen dan de IJssel in Doesburg. De brug was reeds vernield. Hij heeft zich nog aangemeld bij de Nederlandse militairen, maar die hebben in de hectiek zijn aanbod niet geaccepteerd. In de loop van de middag van 10 mei kwam Leo, zwaar gedesillusioneerd, weer terug bij ons op de boerderij. Korte tijd na de capitulatie is Leo uit Hummelo vertrokken naar een voor ons, onbekende
bestemming. Voor zover ik mij kan herinneren is er nadien weinig contact meer geweest. Vooral in het begin van de bezetting rees bij ons regelmatig de vraag hoe het toch met Leo en Martha zou gaan.
dhr. Jansen, Hoog-Keppel