spoken

Ja, het spookte daar echt. Als ik in mijn bed lag, hoorde ik iemand de stenen trap oplopen en ergens stopte het dan.
Dat is ook wel logisch gezien daar iemand gewoond heeft die eigenlijk wist wat hem te wachten stond.
Je staat een beetje dichter bij die persoon als je dezelfde trap hebt gebruikt, dezelfde ramen en deuren geopend hebt. Dan realiseer je je een beetje meer wat er zich heeft afgespeeld in de oorlog en om welke enorme hoeveelheid mensen het gaat. En hoeveel leed en wanorde het heeft geslagen.
Ik wist niet dat toen ik er als kind woonde, wat daar gebeurt was, maar ik wist wel van die vreemde geluiden die niemand kon verklaren.
Het is geen slecht geweten, maar oprecht medeleven.