Ik ben natuurlijk ook zeer verrast over dit onverwachte contact met de familie waar mijn ouders waren ondergedoken . Ik ken het verhaal goed . Wat mij niet geheel duidelijk is , is de brief welke mijn moeder na de oorlog heeft geschreven om mevr Kist te bedanken voor de goede zorg voor haar zoontje Hartog . Dat zal zeker een goede reden hebben gehad . Ik was nog geen acht jaar oud . Ik weet nog wel haarscherp wat er de die dag van het oppakken van mijn ouder en dhr. Kist gebeurd is .
Ik was ondergedoken in Hilversum en mocht heel af en toe mijn ouders bezoeken . Ook op die bewuste dag . Ik kwam aan op het Muiderpoortstation in Amsterdam , maar er was niemand aanwezig . Er was mij altijd verteld dat ik dan met de eerste de beste trein weer terug zou moeten waar ik vandaan kwam . Ik liep dus heen en weer om op de trein terug te stappen , toen er een jongere man naar mij toekwam . Jij bent Harry de Jong ( mijn onderduiknaam ) zeker ? Nee hoor , riep ik nog flink , zoals mij geleerd was . Jawel , zei die jongeman , je vader heet Eddy en je moeder Deborah , maar ze hebben alle twee griep , dus ze konden niet komen om je te halen . Het volgende was gebeurd . De SD was op de Middenweg bij de familie Kist binnen gevallen , hebben toen mijn ouders en dhr Kist gepakt om ze af te voeren . Mijn moeder heeft mevr. Kist nog mogen omarmen , en toen in haar oor gefluisterd “ Harry komt om 12 u aan op het Muiderpoort “ De jongeman die mij door ophaalde was dus door mevr . Kist gestuurd . Ik ben toen bij diverse families ondergedoken geweest , maar weet tot op de dag van vandaag niet of de familie Kist daar achter heeft gezeten . Ik heb ze daar later na de oorlog nooit om gevraagd . De dames Kist hebben wel altijd deel uitgemaakt van onze familie . Ze waren op alle feestjes .
Zeer aardige vrouwen !
Mijn moeder Deborah heeft Auschwitz overleefd , mijn vader en dhr Kist zijn beiden vermoord . Mijn vader in een “nebenkamp “van Auschwitz , dhr Kist in Dachau , zoals U weet .
Mijn moeder is nog zeer oud geworden . Bijna 94 ! 5 Jaar geleden is ze overleden . Ik ben nu bijna 79 , en denk nog regelmatig na over deze krankzinnige oorlogstijd . Ik besef dan ook dat ik vreselijk geluk heb gehad deze vervolging te mogen overleven .