Achternicht

Klaus Deen is mijn vaders neef. Zijn moeder, Kathe, is de zuster van mijn oma, Vera Wolff, dochter van Willy Wolff. In 1936, heeft mijn vader een jaar met Klaus, Helga, Tante Kathe en Oom Willy gewoond. Hij is met verdriet ter weten gekomen van de dagboek van Helga pas na de publicatie daarvan. Er is zelfs nu een strip verhaal van op het net. Monumenten enz. Voor zo ver ik weet is mijn vader, Robert Molijn, de ENIGE overlevenden van de familie die Klaus, Helga, Kathe en Willy persoonlijk goed kende. Oma Vera is in de jaren 90 overleden, alsmede haar dochter (mijn tante, Marlies). De zus van Vera en Kathe, Greta, heeft zelfmoord in 1961 gepleegd. Ze kon het niet meer. Er is nog een zus, in Duitsland, maar daarmee is alle kontakt verbroken direkt naar de oorlog jegens een politieke familie ruzie die met de kampen te maken had. Verder weet ik het niet.
Toen ik nog kind was, vertelde mijn vader mij verhalen van de jaar dat hij van Indonesia naar Nederland ging, van zijn neef Klaus en de lol die ze met elkaar had. Ze waren hetzelfde leeftijd. Dat Oom Willy zo veel tijd voor hem had - wetenschap schepte een band (zit in de familie, want Opa Willy Wolff was Chemicus, Willy Deen ook). De ruzie die hij had met Tante Kathe want ze stond erop dat hij piano moest spelen (ze was een geweldige pianist en had de vleugel van haar moeder in Duitsland in de voorkamer. Er was nauwelijks ruimte om te rond het ding te bewegen). Mijn vader had een hekel aan piano spelen.
Tante Kathe was getrouwd met Willy Deen. Ze waren volle neef en nicht. Dit heeft enige ruzie in de familie veroorzaakt, wan Oma Vera vond dat "een doktor moet beter weten".
Als mijn vader was uitgesproken, eindigden zijn verhalen met een verre blik, en zei zachtjes, "dat was de laatste keer dat ik hem zag."