Hein Boasson, Vondellaan 49
Hein werd op 25 januari 1908 in Amsterdam geboren.
Hij woonde van 1934 tot 1940 in Zeist, waar zijn naam op het monument van verdwenen Joden staat. Hij werd op 29 augustus 1940 ingeschreven in Baarn als advocaat en procureur met de vermelding kerkgenootschap Nederlands-Israëlitisch.
In Amsterdam leerde Hein Annie Kalbfleisch kennen in het Diaconessenziekenhuis, waar zij verpleegster was. Tijdens de oorlog liet Hein zich dopen. Hij trouwde Annie in de onderduik; een burgerlijk huwelijk was voor onderduikers natuurlijk niet mogelijk. Zij vonden een predikant, die bereid was een kerkelijk huwelijk te sluiten. Zij wilden dit na de oorlog door een burgerlijk huwelijk laten bevestigen. Na de oorlog bleek het kerkelijk huwelijk echter niet rechtsgeldig te zijn.
Annie kreeg een dochter, Wilhelmina.
Hein heeft die geboorte niet mogen meemaken. Hij was verraden en werd onder de ogen van zijn zwangere vrouw op straat opgepakt en op transport gesteld naar Westerbork, waar hij in augustus 1944 werd ingeschreven onder nummer B9128.
Het archief van Kamp Westerbork geeft aan dat hij op 3 september naar Auschwitz werd getransporteerd, waar hij op 31 december 1944 zou zijn overleden. Die datum geeft ook de Oorlogsgravenstichting.
Het Utrechts Archief geeft echter als overlijdensdatum de volgende dag: 1 januari 1945. Een kampgenoot, de heer Cohn, stelt dat Hein naar Gross-Rosen is getransporteerd en daar in maart 1945 nog gezond is gesignaleerd.
In Yad Vashem meldt zijn broer dat Hein tijdens de dodenmars zou zijn omgekomen in de regio Auschwitz. Wij houden de overlijdensdatum aan die wij van de Oorlogsgravenstichting en Kamp Westerbork ontvingen: 31 december 1944.
Tekst: Wim Velthuizen