Henri Hoek, geboren in 1909, was sinds september 1935 leraar natuur- en scheikunde aan het Gemeentelijk Gymnasium te Doetinchem. Hij was een jong en veelbelovend leraar, jeugdig met zijn leerlingen in hun spel, stipt in de les en veeleisend voor zichzelf. Naast zijn schoolwerk vond hij nog tijd voor het schrijven van een dissertatie. Zijn leerlingen mochten hem graag, want zij wisten wat zij aan hem hadden.
Hij was een voorbeeld van ijver en studiezin. Onder de collega’s was hij gezien om zijn helder oordeel en zijn kameraadschappelijkheid. Het mobilisatiejaar 1939 was zwaar voor hem. Een grote drukte op school in verband met afwezigheid van de rector die hij verving en een leraar wiskunde, wiens vervanging hem veel zorg bracht.
Een ziekte die ongetwijfeld het gevolg was van de spanningen kwam hij weer te boven en in de nieuwe cursus 1940-1941 was hij weer flink als voorheen op zijn post, met grote ambitie vervulde hij weer zijn werk. Op 22 november 1940 moest hij als Jood zijn leraarsbetrekking neerleggen. Energiek pakte hij aan wat hij kon vinden en in Haarlem vond hij een nuttige werkkring.
In die tijd was hij nog vol goede moed: energiek, opgewekt, ernstig, maar niet mismoedig. Hij moest onderduiken en toen hij van het ene adres naar het andere moest vertrekken werd hij onderweg opgepakt en naar Westerbork gebracht. Hij werd op 21 mei 1943 in Sobibór vermoord.
Bron: WesterborkPortretten