Mijn overgrootouders Salomon Green en Sarah Elon werden op respectievelijk 65 en 62 jarige leeftijd vermoord in Auschwitz. Ook hun dochter, mijn oud-tante, Georgine Green en haar zoontje David Cosman zijn vermoord in de leeftijd van 36 en 10 jaar. Het erge is dat David met zijn 10 jaar op een latere datum vermoord is. Het idee, een tienjarig mannetje....... Er bestaan geen foto's en verhalen van hun. Er werd niet over gepraat en alles was weg. Het enige wat er is, zijn kale cijfers en informatie uit archieven waaruit we kunnen opmaken dat hun leven vooral in het teken heeft gestaan van vluchten.
Salomon en Sarah zijn geboren in Polen, het toenmalige Rusland. Rond 1902 zijn zij geregistreerd als vluchtelingen in Antwerpen en hebben zich daar gevestigd. Ze kregen twee dochters en twee zoons. Ook vanuit Antwerpen moesten zij in 1914 vluchten. Nu voor het geweld van WO I. Zij zijn in 1914 geregistreerd in Nijmegen als vluchtelingen. Hun 2 kleine jongetjes overleden. Met hun 2 dochters bouwden zij een leven op in Rotterdam. Ze hadden een sigarenwinkel. In de oorlog zijn zij naar Den Haag vertrokken. Vermoedelijk zijn zij hun huis in Rotterdam kwijtgeraakt tijdens het bombardement. Zijn woonden in hartje Rotterdam. Uiteindelijk zijn zij in 1942 met de trein naar Polen gestuurd om daar vermoord te worden. Ook Georgine en David zijn in Auschwitz vermoord. Gevlucht uit Polen, omdat ze Joods waren en weer teruggebracht naar Polen om vermoord te worden omdat ze Joods waren. Van het gezin van mijn overgrootouders bleef één dochter over: mijn oma. Zij heeft de oorlog overleefd met mijn opa en twee van hun drie dochters: mijn moeder en tante. Zij doken onder. Een van mijn moeders zusjes, Hélène, overleed in de onderduik. Er kon geen dokter bij haar komen, omdat ze Joods was.