Heel bekend in het Leeuwarden van de dertiger jaren is de fabriek in metaalwaren van De Bruin en Joles aan het Zuidvliet. Joles zit eerst alleen op nummer 106; later fuseert hij met de niet-Joodse De Bruin en vestigt de onderneming zich op nummer 66, nu Tjepkema's schildersbedrijf. De Bruin en Joles fabriceren alle mogelijke metaalwaren, huishoudelijke artikelen als lampen en krantebakken, maar ook stallantaarns en onderdelen voor de spoorwegen. Zo nu en dan arriveren er op nummer 106 wagonladingen vol glaswerk, die dan voor de nieuw te fabriceren lampen zijn bestemd.
Joël Samuël Joles, geboren in Meppel in 1874, woont met zijn vrouw Carolina Fürster (1871) in het pand Oostergrachtswal 37. Zijn jongere broer Samuël (1880) werkt ook in het bedrijf. Hij reist ervoor en is verder een soort Manus van alles. Iedereen leert hem kennen als een ontzettend ijverig mannetje. Hij woont met zijn in Leeuwarden geboren vrouw Kaatje de Jong (1897) eerst in de St. Jacobsstraat en later in de Goudenregenstraat op nummer 24.
De oude heer Joël Joles heeft behalve twee dochters, Judith Hendrina (1903) en Hendrina Geertruida (1910) een zoon, Levie (1901), een rustige en bescheiden figuur, die op zekere dag tot verbazing van velen lid wordt van ... de N.S.B.! Maar hij doet dit wel op een moment , dat deze nationaal-socialistische beweging zich nog niet zo duidelijk als anti-semitisch heeft gemanifesteerd.
Levi Joles is een academicus en hij denkt door lid te worden van de N.S.B. het anti-semitisme juist te kunnen bestrijden. Hij is ook secretaris van de Kring van Joodse Academici in Friesland en wanneer zijn vrienden hem voor de keus stellen óf te bedanken voor de N.S.B óf zich terug te trekken uit de Kring, kiest Levie Joles voor de partij - hij blijft bij de N.S.B.
Bron (scan van het origineel):
http://periodieken.historischcentrumleeuwarden.nl/issue/TKK/1987-06-01/edition/null/page/7