Max de Vries is een zoon van Bernard de Vries en Helena Daniël. Hij is geboren in het Duitse plaatsje Drove, iets ten zuiden van Düren en oostelijk van de stad Aken. Zijn vader overlijdt in 1935 in Drove. Zijn moeder en oudere zus Dina (geb. 1908) worden beiden tijdens de oorlog vanuit Düren gedeporteerd en vermoord. Wanneer en waar is onbekend. Een broer, Ernst, weet als enige van het gezin de oorlog te overleven. Max is een volle neef van Henriëtte de Vries (1869-1943) en Betje de Vries (1870-1942).
In 1941 komt Max voor in de militieregisters en dan woont hij in het Joodse Werkdorp in de Wieringermeer. In het militieregister staat als zijn beroep vermeldt: schilder. Op 6 Augustus 1942 wordt hij in Amsterdam gearresteerd en in een politiecel opgesloten. Die dag komt hij voor in het fouilleringsrapport van de Amsterdamse politie. Hij heeft dan Fl. 40,82 op zak. Als zijn beroep staat vermeld: huisschilder. Op 10 September wordt hij naar Westerbork gedeporteerd en de volgende dag op transport richting Auschwitz. Op het station van Cosel in Polen wordt hij geselecteerd voor werk in één van de kampen van de Organisation Schmelt, Seibersdorf.