Vincent Weijand, zoon van kunstschilder Jaap Weijand en de joodse Betsy Polak, groeide op in Bergen NH. Op 18 jarige leeftijd ontmoette hij de charismatische Wolfgang Frommel die uit Duitsland was gevlucht en in Bergen was neergestreken. Frommel was een adept van de dichter Stephan George, waarin de pedagogische eros, het opvoeden van jongens door oudere heren centraal stond. Vincent ontwikkelde zich vanaf dat moment als dichter en vertaler, vooral van het werk van Stephan George. Tijdens de 2e wereldoorlog woonde Vincent een tijdje in Amsterdam en vertrok vervolgens, vanwege het gevaar opgepakt te worden voor de Arbeitseinsatz, naar Landgoed De Esch bij Ommen om zich daar in alle rust te kunnen wijden aan dichten en vertalen. Daar is hij verraden, opgepakt en gedetineerd in het beruchte kamp Erika in Ommen. Hij werd beschuldigd van het zich onttrekken aan de Arbeitseinsatz, maar mogelijk ook van homoseksualiteit. Vanuit Erika werd hij overgebracht naar de Koepelgevangenis in Arnhem waar hij een aantal dagen samen met Ad Lysen een cel deelde.
tekening van de slapende Vincent door Ad Lysen.
Na een paar weken werd hij overgebracht naar kamp Amersfoort. Daar werd ontdekt dat hij halfjoods was. Dat betekende deportatie naar doorvoerskamp Westerbork. Vanuit Westerbork werd hij overgebracht naar concentratiekamp Bergen-Belsen. Half december 1944 werd hij op de trein gezet naar kamp Buchenwald, waar hij op 21 februari 1945 op 23-jarige leeftijd stierf aan vlektyphus.