David werd koopman en verliet, net als zijn oudere broer Markus, zijn geboortestad Oldenzaal om het geluk in Enschede te vinden. Hij begon uiteindelijk een handel in steenkolen aan de Oldenzaalsestraat en trouwde in 1867 met de Larense Leentje Heilbron met wie hij acht kinderen zou krijgen. Vijf van die kinderen, waaronder een tweeling, zouden echter al jong komen te overlijden. Leentje overleed zelf in mei 1877 waarop hij in oktober 1877 trouwde met Mina Meijer. Met Mina kreeg hij nog vier kinderen. Zijn steenkolenhandel liep in de warmere maanden uiteraard terug waarna hij besloot om in 1879 met zijn kar vrachten van en naar het station aan te bieden. David werd aldus ook een vrachtrijder. Hij was daarmee zo succesvol dat hij in het toenmalig buitengebied van de stad een opslagterrein liet aanleggen samen met een dubbelwoonhuis aan de Horssteeg (later Emmastraat nr 136). Hij werd nu officieel een expediteur. In 1898 lag zijn perceel nog te midden van gras- en hooilanden. In 1912 kreeg hij voor het eerst een buurman die een winkelwoonhuis liet bouwen.
Onderwijl maakte zijn perceel deel uit van het nieuwe stadsdeel de Stadsweide. De achterliggende wijk werd volgebouwd met riante stadsvilla's. Mina overleed in 1916. Toen hij in 1921 overleed lieten zijn erfgenamen het bedrijfspand met woning veilen. Het werd door de Bornse firma S.J. Lievendag aangekocht voor f.15.700,-.
In 1927 zou het perceel een waardige buur krijgen. Het opslagterrein grensde namelijk aan de plek waar de nieuwe Synagoge van de Bazel gebouwd zou worden. Het perceel bestaat nog altijd. David had indertijd nooit kunnen weten dat het achtergesteld terrein dat hij toen voor zeer weinig had kunnen kopen tot een zeer gewild stadsdeel zou uitgroeien.
Twee van zijn kinderen zijn al vroeg in Brussel terechtgekomen. Of zij de oorlog hebben overleefd is niet bekend. Een zoon werd onderwijzer en kwam in Zaandam terecht. Ook van zijn gezin is niets bekend. Twee dochters zijn echter wel slachtoffer geworden samen met hun echtgenoten.