Louis Poons was 30 jaar oud toen hij gearresteerd werd voor diefstal met geweld, in 1925.
Hij zat zijn straf uit in de gevangenis in St. Gilles bij Brussel. Na zijn straf zou hij het land uitgezet moeten worden.
Vanuit de gevangenis schrijft hij een brief waarin hij verzoekt om in België te mogen blijven. Hij schrijft in deze brief dat hij veel berouw heeft van zijn vergrijp. Voor zijn veroordeling was hij werkzaam als portier in de "Olympia Dancing Bar" in Antwerpen, en hier zou hij na het uitzitten van zijn straf ook weer kunnen werken.
Hij geeft aan dat hij België als zijn vaderland is gaan beschouwen. Dat hij werkte, spaarzaam was en dat hij ook de politie behulpzaam was met het verstrekken van inlichtingen.
Hij geeft ook aan dat hij klanten van de Olympia Bar geld uitgeleend heeft, en dat hij dat geld kwijt zou zijn als hij België zou moeten verlaten: 'Wat moet er nu van mij terecht komen wanneer ik België zou moeten verlaten als een bedelaar.'
'Ik ben eerst 30 jaar en zou zoo gaarne vooruit willen in de wereld als een eerlijk mensch wil ik weer mijn brood verdienen en dat zou kunnen bij eventueele geval ik in België zou mogen verblijven daar ik dan direct bij mijn patroon terug zou kunnen om te werken.'
