Daniël Zeeman werd in 1917 geboren als jongste zoon in het gezin van Simon Zeeman en Judith Snoek. Hij was een nakomertje en scheelde bijna 22 jaar met zijn oudste broer Ephraim. Vader Simon was diamantslijper en ging van tijd tot tijd naar België om geld te verdienen in de Antwerpse diamantindustrie.
Na de lagere school werd Daniël leerling-kleermaker, waarvoor hij een geringe vergoeding kreeg die hij moest afstaan aan de huishoudpot. Zijn drie broers en drie zussen gingen een voor een het huis uit en vanaf 1933 woonde alleen Daniël bij zijn ouders in de Zandstraat.
In 1939 of 1940 ontmoette Daniël de ateliernaaister Clara Pront, dochter van een fietsenmaker uit de Rapenburgerstraat, met wie hij op 4 december 1940 in het huwelijk trad. Een week daarna verhuisde het jonge stel naar de Rapenburgerstraat. Een maand later, op 15 januari 1941, trokken Daniël en Clara in bij Mozes de Casseres en zijn gezin in de Muiderstraat 27-III.
De Muiderstraat lag binnen het gebied dat door de grüne Polizei tijdens het razziaweekend in februari 1941 was afgezet. Daniël werd op zaterdag 22 februari opgepakt, evenals zijn neef Simon Daniël Zeeman uit de Paardenstraat en twee aangetrouwde familieleden, Nathan Kleerekoper en Meijer Beesemer. De mannen werden samen met honderden andere slachtoffers naar interneringskamp Schoorl overgebracht en van daaruit naar Buchenwald en later naar Mauthausen gedeporteerd. In dat kamp kwam Daniël, 24 jaar oud, op
23 augustus 1941 om het leven.
Van de gehele familie Zeeman overleefde niemand de oorlog. Ook de jonge echtgenote van Daniël, Clara Pront, werd omgebracht.
Gebaseerd op onderzoek en verhaal van Wally de Lang