In het gezin van Dov Berish/Berl Sigmann en Hendrika/Yettli Sigmann-Weinberger werden in totaal vijf kinderen geboren. Van deze vijf werden de twee oudste (jongens) samen met hun ouders gedeporteerd naar het dodelijke oosten en daar vermoord. De drie* overige, jongste kinderen kwamen in Westerbork aan in februari 1943 en derhalve op een moment dat hun ouders en twee oudste broers al waren vermoord. Ze zouden in een weeshuis hebben gezeten. Over de kinderen werd in Westerbork een correspondentie gevoerd met Zwitserland waar hun moeder opgegroeid was en gewoond had. De uitkomst was dat de Peruaanse nationaliteit van de kinderen werd bevestigd. Pas in 1944 zouden de kinderen gedeporteerd worden naar Theresienstadt waar ze de oorlog wisten te overleven (bron: Archiv Bad-Arolsen)
Loet Polak (documentalist van de onderduikers bij enkele voorlopers van de Parnassia Groep
* bij ''kinderen'' wordt vermeld dat er twee overlevenden waren; het lijkt erop dat het jongste kind dat geboren werd in 1935 en net als zijn iets oudere broer en zusje de oorlog overleefde over het hoofd is gezien; uiteindelijk overleefden drie kinderen