"Beste Mijnheer Blijdenstijn en leraren
Sedert ik de laatste keer bij U ben geweest, is er helaas veel leed gebeurd. Tot heden is ons huisgezin van vier personen nog gespaard gebleven, maar toch hebben zeer zware slagen ons getroffen. Het gevaar dreigt echter en komt nu heel nabij. Wanneer we de laatste week 's morgens wakker worden, zeggen we tegen elkaar: "We zijn er nog". 's Avonds: "Alweer een dag om". Er is een klein kansje, dat ik deze week een stempel op mijn persoonsbewijs krijg, wat mij voor deportatie kan vrijwaren. Veel waarde hecht ik er niet aan, daar mijn ouders en verdere familie dan toch weggevoerd worden. Alleen op de wereld achter te blijven valt dan ook niet mee. Ik hoop niet, dat U uit deze brief pessimisme leest. Het zijn alleen de feiten, die we onder ogen moeten zien. Wanneer het grote leed over ons komt, zal ik het proberen te dragen en altijd blijven vertrouwen op de toekomst. Mijnheer Blijdenstijn, zoudt U zo goed willen zijn om de afschriften v an mijn diploma te bewaren? Wanneer U hier geen bezwaar tegen hebt, wilt u mij dan even p.o. berichten dat ik ze kan sturen? Mijns inziens is het reeds te laat, maar het kan meevallen. Harderwijk heeft vannacht een beurt gehad en in Nijkerk is Zaterdag reeds een telegram gekomen, dat men zich gereed moet houden. U ziet, hoe nabij! Mijn schooltje in Baarn gaat nog steeds door hoewel de helft van mijn leerlingen reeds de grote reis met onbekend doel moest ondernemen.
Beste Mijnheer Blijdenstijn en mijn andere leraren, wellicht is dit de laatste brief, die ik U kan schrijven en daarom neem ik bij voorbaat met deze brief afscheid van U. Ik zal altijd aan mijn heerlijke "kweekjaren" terugdenken en nooit vergeten, hoe U allen in de toen reeds moeilijke dagen een steun voor mij geweest bent. Ik hoop, dat U allen, ook al zit ik in het vreemde land, eens een ogenblikje aan mij zult denken. Dat zal me kracht geven en ik zal trachten te overwinnen en de slagen met gelatenheid dragen. Worden we deze week vergeten, dan zijn we de volgende week aan de beurt, maar ik vrees, dat het heel nabij is. Ik wens U allen het allerbeste en voor degenen die zelf getroffen zijn, van harte sterkte! Hartelijke groeten voor allen van Uw oud-leerlinge ( en dan volgt de handtekening van Annie de Liever, die zo te zien haar voornaam als "Anny" schrijft.
P.S. Aan mijn stijl ziet U wel, dat het mij zeer, zeer moeilijk is gevallen, om deze brief te schrijven. Vaarwel, en misschien.....tot ziens!
Verhaal