BERNHART (Bennie) SIEGFRIED COHEN (zoon van Max en Jette Cohen).
*22-11-1912 Den Haag, # 01-12-1933 Den Haag, Joodse begraafplaats Wassenaar.
De lieveling van zijn opa en oma in Assen. Als kind al erg mooi. Zat al vroeg – via papa – in de muziek. Speelde cello in het Residentie-orkest. Ze speelden vaak op de Pier in Scheveningen. Voorts zat hij in een band, waarbij ene Mona zong. In de band speelde hij klarinet en saxofoon. Hij was zeer begaafd. Hij hoefde maar iets nieuws op de radio te horen en speelde het vlot na..
Hij is als jongen van 12 jaar eens uitgegleden over een knikker, brak zijn been, dat verkeerd is gezet. Het been kwam in een beugel, die hij tot zijn dood droeg. Hij zwom gewoon in zee zonder beugel. Oom Max gooide eens een bekertje in zee en hij dook het op of het niets was.
Hij had altijd mooie meisjes om zich heen en als zijn ouders weg waren, dook hij ermee in de koffer. Toen Mona een keer bij hem in bed lag, kwamen zijn ouders eerder thuis. Mona dook spiernaakt de wc in. Oom Max hield zich doodstil. Toen Mona de kust veilig achtte, kwam ze de wc uit. Oom Max heeft haar over de knie gelegd en haar “eens lekker op de togus geslagen”.
Toen zijn moeder (Jette) na 19 jaar weer zwanger was, hebben Bennie’s vrienden hem erg gepest en vroegen hem of zijn moeder zwanger van hem was. Hij heeft er toen op los geslagen.
Toen Maxje was geboren, was hij er stapel mesjogge op.
Hij heeft er niet lang van mogen genieten. Opeens was hij erg ziek. Iets met de nieren, zei de dokter. Dat “iets” werd niervergiftiging en toen was het snel bekeken. Hij is gestorven en Rosa, Toos, Frouk en pa Beers (de tweede man van Toos) zijn naar Den Haag gegaan. Rosa kon zich nog herinneren wat een intrieste lewaje dat was. Een kennis bleef thuis bij Maxje. Rosa wist nog dat oom Jacques en oom Bernhart (neven van Max) daar ook waren met hun zus Frouckie.
Op de matseiwe werd een notenbalk geplaatst met de tekst:
“O bloem zo kort van dagen, Uw heil verbiedt mijn klagen”.