Met Dr. Siegfried Bodenheimer trad op 13 januari 1906 voor de eerste keer een jood tot het collegium van het Landgericht Mannheim toe. In 1933 waren dertien joodse rechters aan het Landgericht in functie. Zij werden na 7 april 1933 ontslagen. Als zij tijdens de Eerste Wereldoorlog als soldaat hadden gediend, mochten zij tot 1 oktober 1935 hun ambt uitoefenen.
Dr. Bodenheimer was op bijzondere wijze verbonden met het economische leven van de stad Mannheim en al vroegtijdig was zijn naam bekend in brede lagen van de bevolking van Mannheim. Hij beschikte over buitengewone kennis van handelsrechtelijke vragen en hij was uitzonderlijk begaafd om onenigheden op economisch gebied bij te leggen. Door deze eigenschappen werd hem al in 1913 als 'Landgerichtsrat' het voorzitterschap van een afdeling van de rechtbank voor handelszaken toevertrouwd.
Op 18 februari 1918 werd hij tot 'Landgerichtsdirektor' benoemd. De Mannheimse productenbeurs koos hem tot 'Oberschiedsrichter'. Daarnaast was hij een van de meest in trek zijnde voorzitters voor 'private Schiedsgerichte'.
In 1939 vluchtte Siegfried Bodenheimer met zijn vrouw naar Nederland. Op 25 augustus 1942 werden Dr. Bodenheimer en zijn vrouw naar Westerbork gebracht. Op 21 april 1943 werden ze van Westerbork naar Theresienstadt gedeporteerd. Hoewel de gezondheidstoestand van Dr. Bodenheimer toen al erg was aangetast, slaagde zijn vrouw erin hem door offervaardige zorg tot begin maart 1945 in leven te houden. Op 7 maart 1945 raakten zijn laatste krachten uitgeput. Hij overleed door ondervoeding.
Zijn echtgenote heeft hem overleefd. Zij ging na de oorlog bij een van haar kinderen wonen.
H. Marx, 'Das Schicksal der im Jahre 1933 in Mannheim amtierenden jüdische Richter', Mannheimer Hefte (1961) 20-22