Marcus Frederik de Vries had als roepnaam Max. Hij was getrouwd. Het laatste huisadres van het echtpaar was Daniel Willinkplein 3 II in Amsterdam.
Marcus Frederik de Vries werkte voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog samen met Frans Goedhart bij de bestrijding van de Nederlandse neutraliteitspolitiek en van het Duitse nationaal-socialisme. Ze waren van plan samen een blad uit te geven, dat de naam Het Parool zou krijgen.
Marcus Frederik de Vries was lid van de Communistische Partij Holland. Na de breuk met de partij ging hij in bankzaken en daarna in de schilderijenhandel. Hij gaf in de oorlog financiële steun aan Frans Goedhart voor diens Nieuwsbrief van Pieter ’t Hoen. Toen de Nieuwsbrief van Pieter ’t Hoen een nationaal verzetsblad werd, kreeg dit de naam Het Parool. Ook dit blad kreeg van De Vries belangrijke financiële steun.
Het huis aan het Daniel Willinkplein was het contactadres van Frans Goedhart en de hoofdverspreider van Het Parool, Jacob C. Melkman.
Marcus Frederik de Vries en zijn vrouw doken onder. Toen Goedhart was gearresteerd, gaf De Vries financiële steun aan zijn vrouw. Er zijn pogingen gedaan Goedhart vrij te kopen uit het concentratiekamp Amersfoort. Een groot deel van het benodigde geld kwam uit het vermogen dat De Vries had ondergebracht bij zijn zwager, de kunsthandelaar Lemaire in de Leidsestraat.
Op de avond van 9 juli 1942 deed de politie een routine-inval op het adres van Goedhart. De Vries was daar toevallig op bezoek en hij is die avond gearresteerd en met het transport van 15 juli 1942 uit Westerbork naar Auschwitz gedeporteerd.
Madelon de Keizer, Het Parool 1940-1945. Verzetsblad in oorlogstijd (Amsterdam 1991) 28, 36, 60, 115, 175, 209
Biografie