Bernhard Wolfgang Hellmann was de oudste zoon van Paul Hellmann en Irene Hellmann-Redlich, die in de jaren twintig en dertig een belangrijke rol speelden in het culturele leven van Oostenrijk. Als eigenaar van een textielfabriek was Paul Hellmann een van de financiers van de Salzburger Festspiele; daarnaast steunden hij en zijn vrouw tal van kunstenaars en instellingen als de Wiener Werkstätte. In haar memoires Remembering my good friends schrijft de Engelse politica Mary Agnes Hamilton over hen: 'Irene gathered to her everything that was most intersting in the artistic life of the most artistic city in Europe; among their intimate friends were Hugo von Hofmannsthal and Richard Strauss, Friedrich Schorr, Ignaz Friedmann, Richard Beer Hofmann, Egon Wellesz, Jacob Wassermann.' Hun huis in Wenen en vooral ook hun buitenhuis in Alt-Aussee bij Salzburg waren ontmoetingsplekken voor allerlei soorten kunstenaars. Daarvan getuigt de briefwisseling tussen Hofmannsthal en Irene Hellmann, die is geboekstaafd door het Duitse Schillergesellschaft.
Bernhard Hellmann was voorbestemd voor een carrière in 'de textiel'. Daartoe was hij werkzaam in Engeland en later in Rotterdam, waar hij in het huwelijk trad met de dochter van een joodse Rus en een Groningse moeder. Bernhard Hellmanns grote interesse was de biologie. Zijn jeugdvriend Konrad Lorenz (winnaar Nobelprijs biologie) noemde hem in dit opzicht een miskend genie. In de eerste oorlogsjaren voorzag hij in zijn onderhoud met het vervaardigen van houten sieraden. Daarna dook hij onder. Begin 1943 werd hij opgepakt en naar Westerbork overgebracht. Na slechts een week werd hij getransporteerd naar Sobibor, waar hij na aankomst werd vergast. Zijn vrouw en enige kind overleefden de oorlog.
Toevoeging van een bezoeker van de website
Deze persoon komt voor in een CABR-dossier van het Nationaal Archief. In het CABR bevindt zich een verslag van de arrestatie van deze persoon onder inv. nr. CABR 66887