Verhaal

Siegmund Nathan

Optimist of pessimist

Door: benj.schut

Oom Siegmund en neef Walter Schoemann grijpen hun kans in 1938 en besluiten een huis te laten bouwen aan de Burg. Waszinkstraat 73 te Heerlen. Vooral Siegmund zal gedroomd hebben ooit eens in dit huis te wonen samen met zijn vrouw Bertha, haar zus Juliana Schoemann en haar man Sally.
Het kwam er niet van.
Dromen zijn bedrog?
Ik woonde wel in dit huis tijdens mijn teener jaren. En onderzocht feiten rond deze vijf bewoners in `Een onbestemd gevoel` bij Burgemeester Waszinkstraat 73, Heerlen. (Boekscout.nl)

Ik onderzoek het leven van Siegmund Nathan en wat mij bij blijft is het volgende....

Siegmund vecht in de WOI en komt pas weer vrij bijna een jaar na het einde van deze oorlog. Hij moet wel als een `gebroken held` terug gekomen zijn. Voor niemand was WOI een lolletje, maar wat was de aanleiding dat Siegmund zo lang na het einde van WOI pas weer naar huis kon, of mocht?

Dan beslissen de Nationaal Socialisten in het Duitsland van 1933 dat Joods WOI veteranen geen `helden` meer zijn. Eerst (gebroken) held, dan held af!

Je trouwt een jaren jongere vrouw. Betaald een pittige bruidsschat. Maar dan heb je ook wat: Bertha, een slimme meid die actief meehelpt in je eigen slagerij. Ze zal je nageslacht brengen. Zoals het hoort.

Niet dus, het huwelijk blijft kinderloos.

Je hebt een slagerij in Emmerich, maar het leven als ambachtsman wordt je onmogelijk gemaakt in 1938.

Je gaat niet bij de pakken neer zitten. Vlucht naar Zd. Limburg, en begint weer een slagerij. Nu in Kerkrade.

Dan breekt WOII. Je weet alles van WOen.....

Nog even loopt het redelijk. Het huis dat je samen met je neef Walter hebt laten bouwen in Heerlen is af en je vangt netjes maandelijks de huur van de huurder. Je moet je slagerij stoppen, je fiets inleveren enz., maar je huis heb je nog.

Je neef meldt zich met zijn ouders augustus 1942 in Maastricht, om vervolgens naar Westerbork te worden afgevoerd. De lol is er voor jou allang af. Een nichtje vertelt na de oorlog over een logeer partijtje bij jou en je vrouw Bertha. Ze bericht dat oom Siegmund wat chagrijnig is en kinderen niet goed begrijpt.

Het zou mij verwonderen als ze geen brieven hebben ontvangen uit Westerbork van hun Schoemann familie.

Vrijwel zeker is dat ze de Schoemann familie weer treffen als ze zelf in oktober 1942 enkele dagen in Westerbork zitten.

In gedachten zie ik een uitgebluste man met zijn vrouw de trein in stappen naar `het Oosten`. Was hij een optimist of een pessimist in zijn leven. Voor mij is tamelijk waarschijnlijke dat het voor Siegmund `niet meer zo nodig hoefde`. Enkele dagen later wordt hij vermoord in Auschwitz.