Rachel Rine heeft in haar leven op 23 adressen gewoond, een nogal groot aantal verhuizingen voor een meisje dat maar 22 jaar is geworden.
Alle woonadressen lagen in de Jodenbuurt. Dit zegt iets over het beroep van de vader.
Hij zal als venter/koopman weinig hebben verdiend, mogelijk vaak hebben moeten aankloppen bij Bureau Maatschappelijken Steun, veelvuldig in financiële problemen hebben gezeten en derhalve de huur niet of niet op tijd hebben kunnen betalen.
Het verhaal gaat dat mensen vaak verhuisden omdat de nieuwe woning de eerste maand ‘gratis’ zou zijn en/of dat ze, elke keer als ze in een nieuwe woning betrokken, een nieuw behangetje kregen.
Vermoedelijk klopt dit verhaal niet. In de meeste gevallen was er sprake van een huurachterstand van enkele weken of maanden en werden de huurders door de huisbaas uit hun woning gezet, waarna het verhaal weer van voren af aan begon.