Igor Cornelissen: 'Arie de Mesa [sic] uit jouw buurt in Amsterdam-Oost is in je boek een oerstalinist die met zijn eeuwige aktentas het blad Rusland van Heden colporteert. Je schrijft heel beeldend hoe tijdens het begin van de oorlog als de WA komt provoceren en vechten een buurtbewoner tegen Arie de Mesa schreeuwt: "Het proletariaat eist de wapens. Het is nu of nooit." Maar Arie de Mesa had niets te bieden en ook hij ging roemloos onder. Je hebt toch een standbeeldje voor hem opgericht.'
Maurice Ferares: 'Het mooiste over Arie is er uitgevallen omdat het boek anders te dik werd. Als Arie kwam colporteren had hij altijd een heel dik verhaal over de geweldige vooruitgang in de Sovjet-Unie. De Franse communisten hadden, vertelde hij, een blinde partijgenoot en die wilden ze graag weer ziende maken want het was een heel belangrijke man. Die man was naar Rusland gestuurd maar de artsen konden hem alleen helpen als ze echte, verse ogen hadden. Die man moest vijf jaar wachten want toen pas kon hij met het hoofd van zijn vader in een kissie naar Moskou reizen. De operatie had vierentwintig uren geduurd, vertelde Arie en ze hadden al die tijd harde muziek gedraaid om die dokters wakker te houden. Twee dagen later had die Franse communist weer kunnen zien.
Als Arie dat verhaal had verteld, tot grote ontroering van de buurtbewoners die hem geloofden, zei hij er wel meteen achteraan: "Wilt u nu niet Rusland van Heden kopen? Wat ik u net vertel staat hier nog niet in maar het komt in het volgende nummer."
Dat is het verhaal van Arie de Mesa, de sjlemiel die door de nazis werd vermoord. Voor zo'n goudeerlijke, zuivere figuur neem ik nog altijd mijn hoed af.'
Igor Cornelissen, 'De vele levens van Maurice Ferares, violist in en na het verzet', Vrij Nederland 3 augustus 1991
Maurice Ferares, Violist in het verzet (Amsterdam 1991)