Esther Zwaaf was een dochter van Isaäc Zwaaf en Bloeme Swaluw en geboren in Rotterdam op 3 Juli 1915. Zij had nog broers en zussen, t.w. Christina, die op 15 September 1910 geboren was, Hijman op 19 Februari 1919 en Jacob op 5 Januari 1923. Alleen Jacob Zwaaf heeft de Holocaust overleefd, de anderen zijn al dan niet met hun gezinnen tijdens de Sjoa vermoord.
Esther's moeder Bloeme Swaluw overleed echter in Rotterdam op 5 Juli 1935 en werd begraven op de Joodse Begraafplaats Toepad in Rotterdam. Vervolgens hertrouwde de toen 51-jarige Isaäc Zwaaf op 11 Maart 1936 in Amsterdam met de 45-jarige Roosje Reens, die daar geboren was op 12 Maart 1890 als dochter van Mozes Reens en Lena van Dam.
Esther Zwaaf trouwde op 27 Januari 1937 in Rotterdam met de kleermaker Joseph Davids; hij was geboren als één van de tweeling Isaac en Joseph Davids, kinderen van Louis Davids en Jetje Moscoviter. Joseph en Isaac Davids werden op 2 October 1915 in Rotterdam geboren. Esther en Joseph kregen samen drie kinderen, t.w. Bloeme in 1937, Louis in 1940 en Isaac in 1942.
Na die 27e Januari 1937 betrokken Esther en Joseph een woning in de Ammanstraat 5b in het centrum van Rotterdam, verhuisden op 13 April 1937 naar de Helmersstraat 37b op de Kop van Zuid-Entrepot en op 29 September 1938 naar de Kruisstraat 34b in Rotterdam-Centrum. Vermoedelijk ten gevolge van het bombardement op Rotterdam van 14 Mei 1940 heeft de familie moeten verhuizen; in April 1942 woonden zij in Den Haag in de Nieuwe Molstraat 49a.
Ten tijde van de grootscheepse razzia’s in o.a. Amsterdam, den Haag en Rotterdam van begin October 1942, werd de hele familie van Joseph Davids tussen 3 en 5 October 1942 vanaf hun woonadres Nieuwe Molstraat 49 afgevoerd naar Westerbork, waar zij moesten verblijven in barak 40. Hun kinderen Louis en Bloeme werden op enig moment daar opgenomen in het ziekenhuis en waren op 7 November 1942 nog altijd daar. Isaac was pas geboren in Augustus en verbleef bij zijn moeder in barak 40.
Joseph Davids verbleef eveneens in barak 40 en was die 7e November nog steeds in Westerbork. Maar drie dagen later, op 10 November 1942 werd hij alléén, zonder zijn vrouw en kinderen op transport gesteld naar Duitsland. Het transport omvatte totaal 758 personen, waarvan tijdens een tussenstop in het plaatsje Kozel, ±80 km westelijk van Auschwitz gelegen, 180 jongens en mannen tussen 15 en 50 jaar gedwongen werden om de trein te verlaten om in de omliggende satellietkampen van Auschwitz als dwangarbeiders tewerkgesteld te worden. Zij die in de trein achterbleven werden verder naar Auschwitz vervoerd en bij aankomst daar vermoord.
Ongetwijfeld heeft Joseph Davids tot de groep van 180 mannen behoord die vanuit Kozel naar de werkkampen in de regio van Auschwitz werden gestuurd, maar het is niet bekend waar Joseph terecht is gekomen. Joseph Davids behoorde echter tot de weinige gelukkigen die de ontberingen, ziektes en mishandelingen heeft overleefd; hij wist terug te keren naar Nederland en volgens het Haags Bevolkingsregister woonde Joseph Davids per 11 December 1947 in de Poeldijksestraat 69 in de Schilderswijk in Den Haag.
Esther Davids-Zwaaf echter verbleef met haar drie jonge kinderen nog altijd in Westerbork; twee van haar kinderen waren inmiddels uit het ziekenhuis ontslagen en de jongste was nu 6 maanden oud toen zij “geschikt” geacht werden om op 16 Februari 1943 transport te gaan naar Auschwitz. Bij aankomst aldaar op 19 Februari 1943 werden Esther en haar kinderen Bloeme, Louis en Isaac onmiddellijk in de gaskamers van Auschwitz-Birkenau vermoord.
Bronnen o.a. het stadsarchief van Rotterdam, gezinskaarten van Louis Davids, Isaäc Zwaaf en Joseph Davids; huwelijksakte uit Rotterdam of Isaäc Zwaaf/Bloeme Swaluw; stadsarchief Amsterdam, archiefkaart van Roosje Reens; website hetstenenarchief.nl/graf Bloeme Davids-Swaluw; het archief van de Joodse Raad, registratiekaarten van Joseph Davids, Esther Davids-Zwaaf en de kinderen Bloeme, Louis en Isaac Davids; de wikipedia website jodentransporten vanuit Nederland.nl.