https://www.amsterdam.nl/nieuws/achtergrond/verdwenen-woonwijk-waterlooplein/
Op de plek waar nu de Stopera staat, bevond zich ooit een complete woonwijk met een paar duizend inwoners. Eeuwenlang stonden hier woonhuizen, winkels, scholen en cafés.
Joods karakter
Er worden synagoges gebouwd, en de buurt krijgt een specifiek Joods karakter. Zo is alles op zaterdag wegens sjabbath gesloten en op zondag open. Dit zorgt er mede voor dat de wijk voornamelijk Joodse bewoners krijgt en houdt. Ondanks het relatief gunstige en vrije klimaat voor de Joden -in het buitenland worden ze bruut vervolgd omdat ze zich niet conformeren aan het christendom- is het Joden ook in Amsterdam verboden lid te worden van gilden, iets wat noodzakelijk is om een beroep uit te oefenen. Alleen in de handel en het bankwezen is een gildelidmaatschap niet vereist. Dit zijn dan ook de vakgebieden waarin de Joden zich noodgedwongen specialiseren.
Sommigen van hen excelleren hierin, worden rijk en verhuizen naar de omliggende Plantagebuurt of de nieuw aangelegde grachten. Maar de meesten verdienen een schamele boterham in de handel en zijn daardoor veroordeeld tot bittere armoede. De Jodenbuurt -zoals Vlooienburg en de aangrenzende eilanden Uilenburg, Rapenburg en Marken al snel wordt genoemd- is synoniem aan armzalige huisjes, grote gezinnen, slechte hygiëne en verkrotting. Er wonen een paar duizend mensen op het kleine eiland, gezinnen van 5 personen op niet meer dan 25 vierkante meter woonruimte zijn geen uitzondering.
Huisuitzetting wegens huurschuld in de Korte Houtstraat, kruising Lange Houtstraat, september 1936.
Bron Stadsarchief Amsterdam