Samen met dochter Elizabeth en zoon Kurt woonde de weduwe Frieda Schenk-Keijzer (1895-1982) in december 1942 in Amsterdam. Op 19 december 1942 zocht Gerrit Vinke uit Veenendaal haar daar op en hij bood hen een onderduikplek aan in Veenendaal. Ze aarzelde erg en nam niet direct een beslissing. Later stelde Celia Vinke-Van Langen haar voor de keuze. Ze besloot toen alsnog met haar zoon naar Veenendaal te gaan.
Dochter Elizabeth kwam niet naar Veenendaal. Ze gaf aan een schijnhuwelijk te overwegen met de broer van haar verloofde. Vinke schrijft op die 19e december in zijn dagboek: "Eigenlijk weet ze niet zo goed wat ze wil". Elizabeth dook uiteindelijk niet onder in Veenendaal.
Op 28 december 1942 kwamen Frieda en Kurt Schenk naar Veenendaal. Ze zaten op meerdere adressen aldaar en zouden de oorlog overleven.