Valentijn Prins werd op 27 juli 1890 geboren. Zijn ouders waren Lea Polak en Aaron Isaac Prins, zij waren neef en nicht van elkaar. Ze trouwden om zo het familiekapitaal bij elkaar te houden, dit werd vaker gedaan in Joodse families.
Zijn oudere broertje stierf op 7 jarige leeftijd toen Valentijn nog maar 5 jaar oud was. Een jaar na het overlijden van zijn broertje kreeg hij een zusje Sarah.
Zijn vader, Aaron Isaac Prins had 4 goed lopende zaken in fournituren en dan uitsluitend in de duurdere klasse.
Deze winkels zaten in Amsterdam op de Admiraal de Ruyterweg, op het Leidseplein, in de PC Hoofdstraat en in de Sweelinckstraat.
Het was uiteraard de bedoeling dat Valentijn de zaken van zijn vader over zou nemen in de toekomst maar helaas beschikte Valentijn niet over een zakeninstinct en was een zachtaardig mens . De eigenaar van de Bijenkorf op de Dam was een goede vriend van zijn vader en zo kwam Valentijn terecht in de Bijenkorf waar hij de opleiding kreeg als inkoper. Dit ging hem veel beter af en had hij oog voor kwaliteit en specialiseerde hij zich in verfijnde en luxe stoffen. In de Bijenkorf ontmoette Valentijn een verkoopster waar hij smoorverliefd op werd. Zij heette Theresia Jacobs .De ouders van Valentijn waren niet blij met de keuze van hun zoon daar Theresia niet Joods was> Maar Valentijn zette toch door en vertok enige tijd later met de trein naar Nijmegen toe waar Theresia oorspronkelijk vandaan kwam om haar ten huwelijk te vragen. De liefde was wederzijds en werd er op 16 december 1919 in Brussel getrouwd.
Het echtpaar betrok een woning in Amsterdam. Theresia werd al gauw geaccepteerd door haar schoonouders en betrokken bij de zaken daar zij echt veel meer inzicht had in zaken doen dan Valentijn. Er werden 3 kinderen geboren. Lea Anna Prins werd op 11 oktober 1920 geboren. Daarna volgde Celine Marion Prins op 13 juli 1923 en op 19 mei 1925 sloot Ary Gerard Prins ( roepnaam Renny ) de rij.
Omdat Theresia veel buitenshuis werkte werden er kindermeisjes, een kok en schoonmakers aangenomen.
Valentijn droeg zijn kinderen op handen en in zijn huis werd er niet geschreeuwd of geslagen. De kinderen waren erg verwend en waren regelmatig de wanhoop van het personeel. Het verloop was erg groot. Als de kinderen dan weer wat hadden uitgevreten dan zei Valentijn zonder zijn stem te verheffen : "Jullie maken mij erg verdrietig."En daarmee was de kous dan afgedaan. De relatie tussen Valentijn en Theresia was erg liefdevol. Valentijn was een zachte en emotionele man. Hij was dol op lezen en hij had de droom om reisleider te zijn. ( in die tijd bestond dit nog niet ) maar hij fantaseerde er wel over als hij weer eens terug kwam van een vakantie. Hij sprak vloeiend Hebreeuws, Duits, Engels, Italiaans en Frans. Met de naderende oorlogsdreiging wilde de vader van Valentijn ( Aaron Isaac Prins ) dat Valentijn met zijn gezin en zijn zus Sarah met haar man naar Amerika zouden vertrekken. Sarah en haar man Herman en Valentijn wilde dit niet en bleven in Nederland. Sarah en haar man hebben de oorlog overleefd.
Valentijn dacht , net als zoveel andere Nederlanders dat Nederland wel neutraal zou blijven, net zoals in de Eerste wereldoorlog. Maar op 10 mei is de Duitse inval een feit.
Vanaf januari 1942 krijgen werkeloze mannen een oproep zich te melden in het kader van 'werkverruiming 'in Drente. Hieraan heeft Valentijn gehoor gegeven en kwam in Ruurlo terecht in de provencie Gelderland. Hij heeft daar gezeten tot ongeveer eind september 1942.
Hier volgt een brief die hij daar had geschreven .
Ruurlo, donderdagavond.
Beste kinderen.
Zoals jullie zien, is het er toch van gekomen en zit ik op moment in Ruurlo. Mijn adres , Werkkamp de Zomp ; kamer no 8 , Ruurlo.
Het is hier best. Prima eten, goede ligging. Met zi'n achten op een kamer. Natuurlijk moet er gewerkt worden, maar ook dat valt mee. Je behoeft niet harder te werken dan in je vermogen is en krijg je 4 weken training gelegenheid. Ik zit op moment in de cantine te schrijven. Lea , ingesloten zend ik je eenige bonnen die ik hier toch niet noodig heb. Ik heb de bonnen van deze week niet ingeleverd en ook de suikerbon en is het zonde dat ze verloopen. Er wordt hier verschillende loonen verdiend en kan dit mee en tegenvallen. De verdienst mogelijkheden zijn echter voor iedereen hetzelfde en wordt er niet zooals bij de steun verschil gemaakt tusschen ongetrouwden en getrouwden. Mocht ik aan een behoorlijk loon komen , dan zal ik je geld zenden en kun je dit aan je moeder geven in mindering van het geld , hetwelk zij mij gegeven heeft. Ik heb kans bij de kamp, administratie te komen, tenminste wanneer het geluk me mee is. Het zijn natuurlijk bijna uitsluitende werkelooze handarbeiders en werd er vandaag gevraagd wie daartoe geschikt zou zijn eventueel ( van administratief werk ). Er zijn natuurlijk ook wel werkelooze kantoorbedienden bij, zoodat ik toch al concurrenten heb, ofschoon niet veel. S'morgens om half zes wordt er reveille gemaakt en om zeven uur wordt er met werk begonnen. Er is hier volop vleesch bij het eten, ook wordt een heel brood per dag gegeven, dus extra rantsoenen. Het zijn van allerlei slag menschen, maar heerscht er een zeer kameraadschappelijke geest. De eenigste waar ze de pe'aan hebben zijn de NSB ers. Er zijn er een paar, maar worden deze niet aangekeken. Hoe gaat het met jullie ? Ik heb 2 zaterdagen tevergeefsch op je gewacht om kwart voor ëen , maar je niet gezien. Ik heb natuurlijk mijn kamertje in de Uiterwaardenstraat aangehouden. Om de 14 dagen wordt van vrijdag tot maandag vacantie gegeven, natuurlijk gratis treinkaartje. Nieuws hoor je hier natuurlijk niet, er liggen wel een paar kranten in de cantine maar niet de Amsterdamsche en bovendien natuurlijk uitsluitend dan nieuws uit de Nederlandsche bladen. Het is jammer, dat dat sporthemd, met ik aan je broertje heb gegeven, zoek is, ik had het nu prima kunnen gebruiken. Kijk nog eens goed na, het kan toch niet spoorloos verdwenen is. Ik ziet hier erg onrustig te schrijven, achter me wordt gebillard en naast me wordt gekaart en aan de andere kant sjoelbakken ze, terwijl ook nog de radio speelt. Er zijn hier douches en is het overal kraakzindelijk. In de cantine kun je voor heel matige prijzen verschillende dingen koopen, een glas goede thee voor 5 cent. Sigaren en sigaretten volop. Het werk valt natuurlijk niet mee. er wordt hier een nieuwe rijksweg aangelegd, dwars door een bosch heen, boomen omhakken, wortels uitpeuteren, enz, enz. Mijn buik zal nu wel heelemaal verdwijnen, tenminste wanneer ik niet bij de administratie kom. In het laatste geval krijgen ze mij hier met geen stok weg. Nu kinderen, schrijven jullie me eens terug met nieuws enz, enz ( en verheug jullie ) vele groeten en kussen van
Jullie vader
Ingesloten: Broodbonnen voor 1 1/2 brood en een suikerbon
Eind september 1942 kwam Valentijn vanuit werkkamp De Zomp uit Ruurlo aan in Kamp Westerbork.
Hier schreef hij zijn laatste brief.
Dinsdagmiddag 27 oktober
Brieven en postpakket ontvangen. Echter zeer hevige mededeeling. Alle postpakketten worden op moment open gemaakt en alles wat eetbaar is, eruit gehaald. Alleen deken, schoenen, closetpapier enz ontvangen. Alle levensmiddelen foetsie. Dus niet meer zenden. Lea, ik adresseer deze brief aan jou. Ga dus als de bliksem, zoo vlug je gelegenheid hebt, Mama, Opa, tante Zus enz af, laat deze brief lezen en laat ze absoluut niet meer zenden. Ik heb op moment niet meer noodig. Dit is meer een familiebrief en dus bestemd voor Mama, Lea, Rennie, Celly, Opa, tante Fie, Zus EN Herman. Laat de brief dus meer circuleren. Deze brief word clandestien verzonden. Kost mij 0,50 a fl 1,- voor verzenden. ( voor de postbode) vandaar dat ik dus maar 1 familiebrief zend, daar anders te duur. Ik ben op moment voorloopig gesperd, alleen hier vandaan schijnt men niet zoo makkelijk te komen en schijnen ze de gemengd gehuwden hier vast te houden. Wanneer het in hun kraam te pas komt, sturen ze ons toch naar Polen. Ik heb in elk geval gedaan wat ik doen kan. Mama kan hoogstens nog iets bij Schellenberg bereiken op het Adema van Schellemaplein. Ik ben hier verder machteloos. Tot voor een paar dagen kwamen pakjes en levensmiddelen gewoon door en nu wordt alles er uitgehaald. Je moet maar pech hebben. Niemand dus een draad zenden, hoor. Geef met grote spoed door. Ook aan jullie Zus en Herman. kom mijn schade wel in A'msterdam inhalen. Batterijen is goed dat ze niet te krijgen waren, daar laantaren gestolen. Stelen hier als de raven. Zal deze brief 'Premsela "noemen. Bericht dus wanneer ontvangen, direct per briefkaart desnoods ,, Premsela ' gesproken, dan weet ik alles O.K. Alleen de schone wasch kan je mij zoo spoedig mogelijk zenden, daar wanneer toch naar Polen gezonden wordt, zooveel mogelijk schoon goed wil mede nemen. Bedankt voor de schoenen, Vader, kan ze best gebruiken ook bedankt voor de goede bedoeling wat levnsmiddelen betreft. Ik zal zelf ook nog eens naar Echten schrijven over die koffer en zal hem dan maar naar Vader laten komen , daar jij toch vaak niet thuis, Trees. Waarom schrijft Celly mij niet eens ? Er heerscht hier veel dypthenitis. Ben echter nog steeds gezond. Verzorg dus nu direct, wat ik je opdraag Lea en stuur mij direct briefkaart ( exprese ) , desnoods alleen met "Premsela 'gesproken. Hoe is het met je reizen Trees ? Verdien je nog wat ? Noem een cijfer, wat onderaan je boekje staat. Of is alles schoon op ? Je familie, Tre is beslist allemaal al doorgezonden, daar ik nu al bijna 4 weken hier en ze anders beslist wel had moeten ontmoeten ergens of hun naam ergens had gelezen. Zijn dus al in Polen. Jullie briefje heb ik ontvangen van de broer van Lieni. Jullie mogen mij vrij schrijven hoor, dus schrijven jullie mij maar veel. Jammer van de levensmiddelen, he. Efin, in een paar dagen was toch alles op geweest. Jammer voor het vele geld, wat dat alles weer gekost heeft. Nieuws is hier anders niet. Twee x in de week transporten naar Duitschland. Wanneer zal dat eens ophouden. Zoodra ik mijn schoon goed van jullie terug ontvangen heb ( stuur je het zoo vlug mogelijk, Tre, geen eten insluiten hoor, ) zal ik opnieuw mijn vuile goed zenden en laat je het zoo lang ik hier ben< wel zoo vlug mogelijk steeds circuleren. Nu lieve menschen, de brief moet weg, Bedankt voor alle moeite.
Vele kussen, in hart,
Jullie Man, vader, Zoon en broeder
Valentijn.
Zes dagen nadat valentijn zijn brief had geschreven ging hij zelf ee op transport naar Polen. Bij aankomst ging hij gelijk door naar de gaskamer.
Valentijn maakte deel uit van het transport van 954 personen dat op 2 november 1942 kamp Westerbork verliet. Volgens het kalendarium van Auschwitz kwam dit transport aan op 4 november en werden er 50 vrouwen uit geselecteerd die als gevangene in het kamp werden opgenomen. De overige 904 personen werden onmiddelijk na aankomst in de gaskamers vermoord.
Het laatste levensteken van Valentijn was een briefkaart die hij uit de trein had geworpen en die door welwillende mensen gevonden is en op de post gedaan.
Valentijn schreef : 'Ben naar Duitseland.
Kus allen. God helpe jullie.
Kussen aan mijn vrouw, kinderen, vader, moeder, Zus en Herman.
Valentijn.
Moed !
In de trein, dag Holland.