Twintig jaar geleden vonden wij in de hal van de Nieuwe Keizersgracht 20, bij een schilderbeurt, verborgen achter een plankje, een mezouza.
Een schrijnende herinnering.
Sindsdien is de mezouza zorgvuldig opgeborgen in een kastje en ik had steeds het idee die mezouza terug te plaatsen met een herinneringsplaatje met de geschiedenis van het huis.
Maar, het kwam er nooit van. Iets weerhield me.
In 2010 kwam ik via Facebook in contact met B. Ricardo, die de kleinzoon bleek te zijn van rabbijn Ricardo, voor en in de oorlog bewoner van nr 22. Het is een te lang verhaal om hier te schrijven, maar het komt er op neer dat ik nu in contact ben met de kleindochter van de familie Tafelkruijer, die op nr. 20 woonde en die waarschijnlijk de mezouza heeft verstopt.
Is dit niet een wonderlijk verhaal, dat een mooi einde zal krijgen als we elkaar in 2011 zullen ontmoeten? Misschien kunnen we alsnog onze wens om de mezouza terug te plaatsen vervullen, maar ik ben zo blij dat we nu in elk geval het verhaal kunnen delen zodat na al die jaren, een stukje geschiedenis bewaard zal blijven.