Dit verhaal werd verteld door de ouders van mevrouw Bos. Mevrouw Bos heeft met haar ouders in de Rijnstraat gewoond, op nummer 201 twee hoog. De grootouders van mevrouw Bos woonden voor en tijdens de oorlog ook op nummer 201, op drie hoog.
Buren
In 1940 (maar al ook voor die tijd) woonden de grootouders van mevrouw Bos en het gezin Rechter bij elkaar op dezelfde trap in de Rijnstraat (nummer 201, twee en drie hoog). Het Joodse gezin Rechter wordt op een gegeven moment weggehaald. De woning op de tweede verdieping wordt dan ‘betrokken’ door Duitsers. Zij betrokken de gemeubileerde woning van het gezin Rechter!
In 1944, als het met de oorlog niet zo goed gaat, vertrekken de Duitsers. De hele inboedel wordt door Puls weggehaald, behalve wat kleine dingen die achter blijven. Mogelijk behoorde de poffertjespan, die nog in het bezit is van mevrouw Bos, tot de dingen die waren achtergebleven.
Het schilderij
Wat er in ieder geval is blijven hangen, is een schilderij. Kennelijk hebben ze het niet waard gevonden om het schilderij mee te nemen of ze zijn het gewoon vergeten.
Het schilderij is altijd in de woning in de Rijnstraat 201 twee hoog blijven hangen. Het schilderij is in het bezit van de ouders van mevrouw Bos gekomen nadat zij, ergens in 1944, de leegstaande woning kreeg toegewezen. Inmiddels is het schilderij in ‘het bezit’ van mevrouw Bos.
De moeder van mevrouw Bos vertelt dat zij het schilderij altijd op dezelfde plek heeft laten hangen, daar waar het ook al voor de oorlog hing. Het schilderij hing boven een dressoir in de huiskamer. Het schilderij (stilleven met klaprozen in en vaas) is van de schilder Hidde van Wijngaarden. Het schilderij is altijd op de eigen plek blijven hangen in de hoop dat het gezin, of een nazaat, zou terugkomen om het op te halen. Dat is helaas niet gebeurd. Van alle mensen die uit de Rijnstraat en omgeving zijn weggehaald, is bijna niemand teruggekomen. Voor zover de moeder van mevrouw Bos weet, is er slechts één persoon teruggeweest om te vragen of ‘er nog iets was’. Maar dat was iets verderop in de Rijnstraat.
Het is dan in en in triest om te constateren dat er niets meer is. De spullen (huisraad, schilderijen, gordijnen, noem maar op) waren in de oorlog ‘gepulst’ of weggehaald door anderen ‘die wel iets konden gebruiken’. Eigenlijk was het gewoon inpikken wat ze deden, je werd er niet beter door in een oorlog. Iedereen meende wel iets te kunnen gebruiken of meende iets nodig te hebben.
Wat nog over is!
Van het gezin Rechter is eigenlijk alleen dit schilderij nog over. Van dit aardige jonge gezin met de jonge kindjes. Waarom juist dat schilderij is blijven hangen is onbekend.
In de Rijnstraat heeft het (tot een volgende verhuizing) altijd op dezelfde plek gehangen, in de originele lijst. Er is nooit iets aan gerestaureerd of wat dan ook. Het is nog steeds in de oorspronkelijke staat. Je ziet dat de lijst iets is beschadigd. Al die jaren heeft het, als het ware, nog aan zijn originele spijker gehangen. Net als bij het gezin Rechter hing het bij de ouders van mevrouw Bonnier boven een dressoir.
Kijkend naar het schilderij hebben de ouders van mevrouw Bos altijd gedacht aan de dat jonge gezin met de twee kleine kinderen: Jacky en Cilly. Door het schilderij weten we in ieder geval iets over dit gezin.