In de wandeling werd Emanuël Alexander “Maantje” genoemd. Hij zag het levenlicht op 21 november 1882. Hij trouwde met Fanny Hartoghson uit Emden (Duitsland). Zij was daar op 14 augustus 1885 geboren. Het echtpaar woonden Dorpsstraat 105 in Renkum.
Behalve een drogisterij bezat Maantje in de Dorpsstraat een boekhandel annex leesbibliotheek. Ook was hij uitgever van de Renkumse Courant, die elke zaterdag verscheen. Deze Manasse was een zeer actieve man, die diverse bestuursfuncties vervulde in de V.V.V., de Oranjevereniging, de IJsclub Vooruit en de Middenstandsvereniging. Vooral als bestuurslid van de Oranjevereniging gaf hij zich voor de volle 100 procent. Jaren achtereen was hij medeorganisator van tal van Oranjefestiviteiten. Hij was ook een fervent schaker. Lid van de joodse gemeente Wageningen was hij ook. Hij bekleedde er de bestuursfunctie van vice-voorzitter.
Over Fanny, de vrouw van Maantje, schrijft Wes Beekhuizen in zijn boek ‘Groen was mijn dorp’ dat zij altijd veel moeite had met onze taal. Niettemin hielp zij veel in beide winkels en kon ze goed opschieten met de dorpsbewoners. Uit hun huwelijk werden twee zoons geboren: Eugène († 6 november 1982) en Harry (Herman), die sinds 1945 in Parijs woont.
In oktober 1942 verdween de familie Manasse uit Renkum. Het echtpaar Manasse-Hertogsohn was ondergedoken in de De Bosbeek in Bennekom. Eind maart 1943 werden ze op het onderduikadres gearresteerd en op 2 april 1943 overgebracht naar kamp Westerbork, waar zij in barak 62 verbleven. Op 6 april 1943 werden ze op transport gesteld naar Sobibor waar ze op 9 april 1943 werden vermoord.
De twee zonen overleefden de oorlog.