Léon van Geuns vestigde zich op 16 december 1922 in Nijmegen, komende vanuit Sappemeer (Groningen). Hij was gehuwd met Vrouke Glaser (zie elders op deze site). Zij hadden samen drie kinderen.
Op het adres Johannes Vijghstraat 60 hielden ze een pension. Vele joodse mensen verbleven er voor korte of langere tijd.
Het huis van het gezin Van Geuns-Glaser werd op 21 april 1943 ontruimd. Leon van Geuns was met het gehele gezin in de nacht van 17 op 18 november 1942 gearresteerd, en op transport gesteld naar het doorgangskamp Westerbork. Hij en zijn vrouw werden op 27 november 1942 in het concentratiekamp Auschwitz in Polen direct na aankomst vergast. Dochter Marthalina Selma van Geuns en haar man Leo Oppenheimer werden in Westerbork aan het werk gezet tot ze op 20 juli 1943 in transport 72 naar Sobibor gedeporteerd en er vergast werden. Zoon Abraham(*15 mrt 1920) , die sinds 1930 in "Het Apeldoornse Bos" verbleef, werd met 868 andere patiënten op 21 januari 1943 in een speciaal transport (transporttrein 45) vanuit Apeldoorn naar Auschwitz gebracht, waar alle patiënten vergast werden. Zoon Harry David van Geuns werd als bakker en kok gebruikt in de kampen Laura-Hütte, Auschwitz en Mauthausen, en overleefde de oorlog, om na terugkomst in juni 1945 te constateren dat in zijn ouderlijk huis in de Johannes Vijghstraat nog wel de huishoudster woonde. Eén nacht mocht hij er nog blijven en toen werd hij op straat gezet.