Julius werd geboren in Essentho, een kleine Westfaalse gemeente in de buurt van Marsberg, en kwam als kind met zijn ouders rond 1890 naar Kassel. Ze stuurden hem naar Hersfeld om zijn opleiding af te ronden. Vanaf 1900 was hij leerling van het Gymnasium "Alte Klosterschule" en slaagde daar in maart 1904 voor het Abitur-examen. Na zijn rechtenstudie werd hij in 1908 toegelaten tot de balie en na 15 jaar dienst in 1923 aan het Hoger Regionaal Hof. Een jaar later werd hij benoemd tot notaris.
Naast zijn professionele activiteiten, vooral als "pleitbezorger van vele juridische zoekers uit kleine en kleinste kringen, meestal zonder loon" (Horwitz), was Julius zeer intensief bezig met vrijwilligerswerk. "Hij was de meest dynamische en een van de meest toegewijde Joden in de Kassel-gemeenschap" - dit is hoe Wolfgang Prinz (Prince 1985) hem kenmerkt.
Hij was verkozen in het College van Gemeenschapsoudsten voor de Joodse Volkspartij. Hij werkte ook als redacteur van de JWZ, het "Joods Weekblad voor Kassel, Hessen en Waldeck", opgericht in 1924 door zionisten.
Een van zijn bijzondere initiatieven was dat er in het Kassel Landesmuseum een Joodse afdeling werd opgericht en in 1927 kon worden geopend. Dalbergs uitgebreide privé Judaï-collectie vormde de basis van de tentoonstellingen in het Landesmuseum.