Nathan Pels was een zoon van Filippus Uri Pels en Augüsta Zilversmit en een broer van Bettie, Moritz, Flora en Froukje Pels.
Met uitzondering van Flora dook het hele gezin onder in 1942.
Enkel Filippus, Flora en Froukje overleefden de oorlog.
" Een laatste levensteken werd 17 oktober 1943 te Westerbork door Nathan Pels met een stukje potlood op een briefkaart geschreven. Tijdens het transport van Westerbork naar de grens werd het kaartje in de buurt van Haren door de spleten van een veewagen uit de trein geworpen. Het berichtje, bestemd voor Nathan’s zuster Flora en zijn zwager Flip Niehof, werd langs de spoorbaan gevonden en in Haren gepost.
‘Beste familie,
Zooals jullie zeker al wel gehoord hebben zijn we van (voor) 14 dagen naar Westerbork gestuurd en we vertrekken de 18e oktober, dus morgen naar het buitenland. We hopen dat het van korte duur moge zijn, en dat wij elkander spoedig onder betere omstandigheden weer mogen zien.
De hartelijke groeten van moeder, Maurits en van mij. Hartelijke groeten,
Nathan’ "
Uit:‘ Ze waren onder ons’, Jaap Bottema, 1980
