De ouders van Sallo waren Mozes Aron Zendijk (1887-1954) en Sara de Wijze (1893-1960). Zij hadden 4 kinderen waaronder Sallo. De rest van het gezin heeft de onderduik overleefd.
Mozes Aron zat in de directie van slachterij Zendijk te Olst.
Sallo heeft geprobeerd samen met zijn neef naar Zwitserland te vluchten, maar voor Sallo ging het in Maasstricht al mis. Hij probeerde daar de nodige papieren voor hun vlucht in orde te maken met behulp van de illegaliteit. Echter, hij werd herkend door een Deventer NSB-er daar die hem volgde naar het pension waar hij met Max verbleef. Arrestatie volgde en Sallo werd op de trein gezet naar Westerbork. Onderweg hierheen stopte deze trein op het station in Deventer en Sallo reed hier voor de laatste keer langs zijn ouderlijk huis gelegen aan de Singel, dat niet ver van de spoorbaan ligt. Na een kort verblijf in Westerbork ging hij richting Polen naar het werkkamp Gross Rosen. Hij was zeer sterk en beschikte over veel doorzettingsvermogen en redde het tot februari 1945. Hij bezweek uiteindelijk aan kou, zwakte en uitputting tijdens een van de vele dodenmarsen.
Bron: ‘Het gesluierde licht’ door Sera Spanier.