Gedurende de oorlog woonde mijn familie in de Roelofstraat in Amersfoort. In 1944 was ik zes jaar oud.
Ik heb veel herinneringen over gebeurtenissen vanaf 1943 en een van die me nog altijd haarscherp voor de geest staat is de arestatie van een familie in de Anthonie van Dijkstraat.
In mijn herinnering was het mooi voorjaars weer. Het kan op Zondag geweest zijn maar ben ik niet zeker van.
Toevallig liep ik op het Dupontplein, waarschijnlijk op weg naar de Rubenstraat. Er was geen mens op straat.
Een groene auto met open kap, mischien een DKW, stond geparkeerd voor het huis aan de overkant op de Anthonie van Dijkstraat. Twee Duitsers in lichtgoen uniform ( SS of "Groene Polizei" ) lieten de familie instappen. Alls ging heel rustig toe alsof ze kennissen ophaalden. De auto vertrok en de familie is nooit meer gezien.
Ik heb mij altijd afgevraagd hoe het met hen afgelopen is.
Vandaag was ik weeer eens aan het zoeken op het internet en vond uit in het Digitaal Joods Monument site dat het Franz en Margarete Guthmann met hun dochtertje van 9 jaar waren.
Alhoewel de Guthmanns vlak in de buurt woonden kende ik ze niet. Mijn ouders waarschijnlijk wel maar die zijn al lang overleden.
Ik heb eens ergens gelezen " Nobody is really dead as long as there is a person who thinks about him or her."
Ik vond dat een mooie gedachte:
Guzmanns I'm thinking about you.... with tears in my eyes.