Alex ging van 10 september 1894 tot 15 juli 1903 naar de Groningse dovenschool. Volgens de gegevens van de school was hij doof geworden.

Zijn vader Samuel (volgens gegevens uit het SAA ook doof) was opperman van beroep. Alexander leerde letterzetten en werd letterzetter van beroep.

Alexander was getrouwd met Gertrud Klaber. Zij was doof en een vluchtelinge uit Duitsland. Dit was het derde huwelijk van Alexander. Zijn eerste vrouw, Debora Frank (1893-1918) overleed. Van zijn tweede vrouw, Rachel Druijf(1892-1943) was hij gescheiden.

Onder de nieuwjaarswensen in januarinummer van 1937 is ook een advertentie te vinden van Alexander de Vries en Gertrud Klaber. Zij plaatsten in het aprilnummer van 1937 een advertentie waarin zij bericht deden van hun ondertrouw op 6 april 1937. Het huwelijk vond, volgens een verslag van de vereniging in het julinummer van 1937, plaats op 21 april 1937.

Alexander en Gertrud kregen een dochtertje: Sibylla de Vries (1940-1940) en een dove zoon: Samuel Willem de Vries.

Alexander was volgens de ledenlijst van 1934 lid en 2e voorzitter van het bestuur van de Amsterdamse dovenvereniging Guyot. Hij was tevens lid van de feestcommissie “Guyot 50 jaar”.

Alexander was ook lid van de dovenvereniging “Hoop doet Leven” in Amsterdam. Hij werd in oktober 1933 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.

In het aprilnummer van 1936 van het tijdschrift ANDOR wordt genoemd dat Alexander lid van de kascommissie was bij de vereniging Guyot. In het oktobernummer van 1936 wordt verslag gedaan van het 25-jarig bestuursjubileum van Hartog Zegerius, waarbij Alexander een toespraak hield waarin hij het werk van Hartog roemde. In hetzelfde nummer is een advertentie te vinden van JO. Zegerius, waarin hij zijn vriend Alexander feliciteert met zijn 50e verjaardag.

Zie ook: Alexander de Vries op DovenShoah