Willem en zijn vrouw Rosa worden omschreven als een zeer sympathiek echtpaar dat tot het laatst toe uiterste gastvrijheid betoonden aan vrienden en lotgenoten. Beiden waren vegetariër. In het Wijdingsnummer van de Nederlandsche Vegetariërsbond werden zij herdacht als trouwe leden: 'Wij rekenen het ons tot een eer, dat zij een lange reeks van jaren tot de onzen behoorden.'
Op 9 november 1942 werden de Lorjés uit huis gehaald en gevangen gezet in de Plantage Schouwburg. Van daaruit schreef Willem aan zijn kinderen:
"Heden gaan we weg. Ik kan jelui alleen toeroepen "wees niet treurig; we zien elkander wel weer." Jammer dat jullie niet konden helpen. We zijn overtuigd, jullie hebt je best gedaan. Wij ook. Het is ons lot. God zal jullie wel helpen. We hopen, spoedig komt de zoozeer begeerde vrede. Houden jullie in ieder geval goeden moed. [...] Nu lieve schatten, veel liefs. Dag, Papa."