Philippe Erlanger beschrijft de psychologische toestand van een man die ontsnapte uit de Excelsior als volgt: "Hij werd half gek nadat hij de hele nacht het gekerm van de gemartelde gevangenen had aangehoord".
Bovendien is er de beschrijving van de toestand van de gemartelde joden van dr. Drucker, die van Drancy naar Nice werd gestuurd om drie maanden als arts in Hotel Excelsior te dienen:
"Dag en nacht had het grootste aantal gearresteerden medische zorg nodig Verbanden voor schotwonden aan dijen, benen, billen, snijwonden aan de hoofdhuid, een door de kolf van een revolver afgescheurd oor, meerdere hematomen en blauwe plekken over het hele lichaam, gebroken tanden, gespleten lippen, schaafwonden in het gezicht, gebroken ribben, verstuikte, enz.”.
Door de gearresteerde Joden te folteren trachtten de nazi's niet alleen bekentenissen af te dwingen, maar ook hen te onderdrukken, hun persoonlijkheid te vernietigen en hen te vernederen.
Om deze reden pleegden enkele joden, die de wreedheden van de Gestapo niet langer konden verdragen, zelfmoord. Dit is het geval van Abraham Bargeboer die zich op 23 januari 1944 in zijn cel ophing.