MAXJE COHEN zoon van Max Cohen en Jette Wraslowsky, broer van Bennie.
*23-12-1931 Den Haag, 15-12-1942 vermoord in Auschwitz.
Een heel mooi kind. Na de dood van zijn broer Bennie mocht hij alles. Zijn ouders wilden hem niets verbieden. Hij mocht niet met andere kinderen spelen, want die konden wel iets “onder de leden” hebben.
Als Maxje en zijn vader op het strand waren in Scheveningen pikte hij speeltjes en snoep van andere kinderen af. De diverse mamma’s zeiden dan: “ga maar vlug weer naar je opa”. Oom Max natuurlijk zwaar beledigd, dat ze dachten dat hij de opa was. Oom Max was 54 jaar toen Maxje werd geboren. ’t Had dus zijn kleinkind kunnen zijn.
Oom Max was de lievelingsoom van Rosa en zij was zijn schatzie. Tante Jet nam Rosa op de koop toe.
Maxje was muzikaal zeer begaafd. Bij een concert op de radio, vroeg oom Max, wie is de solist. “Trombone, pappa”” . En wat hoor je daar? “Fagot pappa”. Als je er niet bij was geweest, geloofde je het niet. Dat jochie noemde feilloos instrumenten op: cello, contrabas, klavecimbel. Onvoorstelbaar.
Toen hij 5 jaar was, was het een prachtig kind, maar even onuitstaanbaar als hij mooi was. Hij kreeg een klein fietsje. Fietste daarmee door hun “salon”, door de eetkamer, gang, slaapkamer. Botste overal tegenaan en dat mocht allemaal.
Als het oom Max toch eens te gek werd, zei hij er iets van.
Dan zei Jet: “dan krijgt hij het op zijn zenuwen” en gaf hem en zenuwtabletje.
Later zei hij: mamma, geef mij even een tabletje, want ik heb weer last van mijn zenuwen.
Op een dag in 1942 mocht hij even naar buiten. De voordeur bleef openstaan. Hij kwam niet meer binnen. Ze hebben het kind zo van de straat meegenomen.
Toen hij niet thuiskwam, is Jet hem gaan zoeken. Ze kwam ook niet meer thuis.
Oom Max is toen naar de overburen gegaan en is daar in elkaar geklapt. Hij is toen overgebracht naar een Joods opvangcentrum in de Adelheidstraat, leidster Cella Wraslowsky, een zus van Jet.
Joseph Kersse en zijn zus Rosa zijn daar geweest om hem mee te nemen. Hij kon onderduiken in Eldersloo op een verafgelegen boerderij. Oom Max wilde niet. Hij wilde naar Polen naar Jet en Maxje. Nebbisj.
Eind februari 1943 werd het opvangcentrum overvallen. Iedereen ging naar Westerbork. Begin maart ging hij als laatste van het gezin naar Sobibor.