20/9/1943
Lieve Jannie
Ik krijg juist bericht, dat ik morgen weg moet. Ook al sta ik op de lijst voor Barneveld, ik mag er niet heen van wege mijn S . Ik dacht gisteren eigenlijk, dat ik nog wel één transport zou worden opgehouden en dat ik je nog wel een paar keer zou kunnen spreken. Maar het heeft niet zo mogen zijn blijkbaar.
Ik stuur je hierbij een vulpen die ik nog heb. Je doet er maar mee wat je wilt. Als je hem niet wilt hebben, geef je hem maar weg.
Wil je ook aan Do schrijven of aan de anderen in Barneveld? Ik weet niet precies wat ik zeggen moet, dat kunnen ze zich wel voorstellen. Al het beste en God geve dat zij daar het einde van de oorlog kunnen afwachten. Hopenlijk lukt het jou ook daar te komen. Als het toch voor iemand verdiend is om geen verder leed te ondervinden, dan ben jij het toch wel. Ik vond het geweldig prettig dat ik jou als laatste familielid gisteren nog gesproken heb. Als ik ooit nog iets terug kan doen aan jou en Flip voor al het goede, dat jullie jegens mij gedaan hebt, dan heb je het maar voor het zeggen. De oorlog duurt niet lang meer, dus misschien zie ik je hier vlug weer terug. Lieve Jannie, houd jij goede (p. 2) moed, ondanks alles en zorgt (?) er voor dat ik je later net zoo opgewekt terugzie, als in Dec. en Jan. j.l. in A’dam.
Het pakje dat je me gisteren gaf was heerlijk. Wel bedankt.
De stemming hier is best. Sommigen bridgen en maken ruzie, anderen zijn vervelend en liggen maar op hun bed; anderen weer zijn aan het vrijen, enz., je zult het wel kennen. Ik ben vanochtend kaal geknipt, en ik ben nu wel gemerkt, met ster, band en kaal hoofd. Maar het kan me niet schelen. De meesten hier zijn druk bezig met bagage inpakken. Ik ben blij, dat ik haast niets heb. Ze gappen het toch weer (?). Ik ben ontzettend benieuwd te weten wat Polen nu eigenlijk is en wat er met me gaat gebeuren. Ik zal morgen nog wel een paar brieven uit de trein gooien.
Jannie jij bent het liefste familielid van allemaal en als jij het uithoudt, dan is het voor mij(?) al een heel ding. Thijsjes dood is het ergste wat ik in dezen oorlog gehoord heb. Ik hoop, dat het nieuwe kindje je dit wat zal doen vergeten. Ik weet niet meer wat ik je zeggen moet. Zeg ook de familie in Barn(neveld) alles via Kees en Gijs verder te vertellen. Wil aan Do schrijven, dat ze altijd opgewekt moet blijven en vooral zorgen hier te blijven.
Jij, nogmaals bedankt en tot spoedig ziens in Amsterdam. God zegene je.
Jook.