Geboren in Neede, kreeg Simon Philip de Vries joodse les in het nabijgelegen Borculo. Hij bezocht het Nederlands-Israëlitisch Seminarium in Amsterdam, maar verliet deze instelling voordat hij het hoogste examen (voor rabbijn) had afgelegd. Opperrabbijn Dünner gaf hem evenwel het recht zich rabbijn te noemen.
Simon Philip de Vries werd in 1892 benoemd tot godsdienstonderwijzer in Haarlem. Daarnaast was hij secretaris van de joodse gemeente in Haarlem.
Simon Philip de Vries is de schrijver van het standaardwerk Joodse riten en symbolen, dat aanvankelijk als feuilleton verscheen in de Haarlemse Courant. Het boek is geschreven voor een niet-joods publiek.
Rabbijn De Vries was een overtuigd zionist. Hij speelde een leidende rol in de Nederlandse Mizrachi-beweging. In 1905 schreef hij de brochure Maäneh le-Zion met als ondertitel: Een betoog voor het zionisme van joods-traditioneel standpunt. Op dit zionistisch standpunt is hij fel bestreden, met name door zijn collega-rabbijnen.
M.H. Gans, Memorboek. Platenatlas van het leven der joden in Nederland van de middeleeuwen tot 1940 (6e bijgewerkte druk; Baarn 1988) 614-615
N. Benninga, Oorlogsherinneringen. Met achtergrondinformatie van H. Hamburger en J.C. Regtien (Bedum 1997) 15-16;
Eli Dasberg schreef de biografie: Rabbijn Simon Philip de Vries, Neede 1870 - Bergen Belsen 1944. De geschiedenis van zijn leven (Lochem 1973).
Zie tevens het Biografisch Woordenboek van Nederland op de website van het Instituut voor Nederlandse Geschiedenis.
Deze persoon wordt herdacht op een gedenkteken in Haarlem. Een beschrijving van dit gedenkteken is te vinden op de website van het Nationaal Comité 4 en 5 mei.