Rudolf Mansbacher was de tweede zoon van de joodse Saly Mansbacher en Selma Falk, die op 25 oktober 1895 huwden te Essen. Hun eerste zoon, Erich, werd geboren op 6 november 1896 en sneuvelde in de Eerste Wereldoorlog op 25 maart 1915 aan het oostfront in Kalwaria. Hun derde zoon overleefde de Tweede Wereldoorlog.
Rudolf Mansbacher was een neuroloog en praktiseerde in Berlijn. Op 20 september 1930 huwde hij een protestantse vrouw in Berlijn-Charlottenburg-Wlmersdorf. Door de omstandigheden onder het nazi bewind scheidden ze op 25 maart 1941. Ze kregen één kind. Zijn vrouw en kind overleefden de oorlog.
Rudolf Mansbacher vluchtte uit Duitsland naar Den Haag in 1937/38. Zijn vrouw en kind verbleven bij haar moeder in Bansin. Rudolf werd in Nederland gesteund door de Hirschland familie en later via studenten van zijn (ex) vrouw en haar nieuwe echtgenoot, met wie ze was getrouwd in 1941 om zichzelf en haar kind bescherming te bieden.
Tijdens de Duitse bezetting van Nederland dook Rudolf onder in een katholiek klooster, waar hij werd verraden. Hij werd op transport gezet naar Theresienstadt. Omdat Theresienstadt overbevolkt was werden 200 mensen, onder wie Rudolf, naar Schertendorf/Grünberg gebracht. Soms werd een beroep gedaan op Rudolf als een dokter en werd dan zwaar bewaakt. Zijn ex vrouw kreeg nog tot vlak voor de bevrijding door de Russen nieuws uit Schertendorf. Rudolfs brieven werden door een houthakker, die toegang had tot het kamp, het kamp uitgesmokkeld. Zijn ex vrouw bezocht de houthakker en zijn gezin zelfs, die haar voor twee dagen onderdak boden. Ze nam ondergoed, eten en andere zaken mee in de nachttrein, onderweg omwegen makend. Ze liet ook geld en burgerkleding achter bij die mensen.
Twee dagen voor de invasie door de Russen en Polen verdwenen alle mensen uit Schertendorf. Na de oorlog werd Rudolf Mansbacher dood verklaard.
Toevoeging van een bezoeker van de website