Barend Groen was in zijn tijd een bekende antiekhandelaar. Hij was begonnen als handelaar op de markt. Na enige tijd werd hij emballeur (demonteren, inpakken en verzenden) van antiek bij de antiekhandel van Barend Stodel, gevestigd op het eiland Uilenburg. Op zeker moment ontstond onenigheid. Barend Groen was zo boos dat hij zijn werkgever oppakte en in de gracht heeft gegooid. Dat betekende het einde van zijn aanstelling. De twee Barends bleven echter beste vrienden.
Na zijn ontslag begon Barend Groen voor zichzelf. Hij zette een goed lopende antiekzaak op in de Nieuwe Spiegelstraat. Barend had de contacten en prijste zijn waar aan, maar had moeite om afstand te nemen van zijn goederen. Zijn echtgenote Rachel, door hen liefkozend Carolien genoemd, deed daarom de zakelijke kant van het bedrijf.
Er bestond een hechte samenwerking met de collega-antiquairs, zoals Stodel, Morpurgo en Aronson. Zij ontmoetten elkaar regelmatig en bespraken de stand van zaken. Ook bepaalde zij de strategie voor de eerstkomende veiling. Wanneer één van hen een meubel graag wilde hebben, zouden de anderen niet bieden. Het aankoopbedrag bleef daardoor laag. De winst die werd gemaakt, werd onderling verdeeld.
Een kleindochter herinnert zich dat Barend Groen altijd een gouden horloge aan een ketting bij zich had. Bij het openen van het horloge speelde het een melodietje.
Ook herinnert zij Barend in de zijn werkplaats, waar hij grote kristallen kroonluchters uit elkaar haalde om ze schoon te maken. De kleindochter was altijd bang dat kroonluchters dan niet meer in elkaar gezet konden worden.
Toevoeging van een bezoeker van de website
Biografie