Herman Frijda was een zoon van Leo Frijda en Jetta Sanders. Hij huwde in 1922 en kreeg drie kinderen. In 1914 promoveerde hij op De theorie van het geld en het Nederlandsche geldwezen. In 1921 werd hij hoogleraar aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. Hij was sterk betrokken bij de steun aan joden die vanaf 1933 uit Duitsland gevlucht waren. In 1941 weigerde hij op principiële gronden toe te treden tot de Joodse Raad. Hij dook onder in 1942, maar werd verraden en in Leeuwarden gearresteerd.
R. Fuks-Mansfeld (red.), Joden in Nederland in de twintigste eeuw. Een biografisch woordenboek (Utrecht 2007) 93
Een uitgebreidere biografie staat op deze pagina.
Herman Frijda was actief in een 'academisch steunfonds' in Amsterdam dat hulp bood aan geëmigreerde joodse wetenschappers uit Duitsland.
Toevoeging van een bezoeker van de website
De laatste dagen van Herman Frijda worden beschreven in E. de Wind, Eindstation Auschwitz (Amsterdam 1980) 124-128.