Eugen Pinto was een zoon van Bernard Pinto en Mathilde Grünewald. Eugen vluchtte waarschijnlijk uit Duitsland vanwege het nazi-regime. Hij werd op 5 september 1938 ingeschreven in de burgerlijke stand van Waalwijk. Hij was bretelfabrikant. Eugen werd op 31 augustus 1942 met nog vijf Waalwijkse Joden op transport naar Polen gezet. De trein stopte bij het Poolse Kozle, waar alle Joodse mannen tussen vijftien en vijftig jaar moesten uitstappen. Hierbij waren vijf Waalwijkers, waarvan er één overleefde. Laatstgenoemde herinnerde zich: “… en die nacht (kwamen wij) in het eerste kamp in Opper Silezië, Niederkirch aan. Tesamen met mij waren de overige jongemannen uit Waalwijk. Zij bleven daar ongeveer tien dagen, om nadien naar een ander kamp te worden overgeplaatst. Sindsdien heb ik niets meer van hen gehoord of gezien”. Eugen kwam terecht in Fürstengrube, een Aussenkommando van Auschwitz. Hij moest daar werken in een steenkolenmijn, vlakbij de Poolse plaats Lawki.
Jack Didden, ‘De laatste Joden in Waalwijk’, in: M. van Loon e.a. (red.), Geschiedenis van de joden in Waalwijk 1690-1945 (Waalwijk, 1990) 80-109
Biografie